Siekiera, motyka
Z Wikipedii
Siekiera, motyka to tytuł piosenki popularnej na ulicach okupowanej przez hitlerowców Warszawy. W lekki sposób opowiada ona o życiu w stolicy. Piosenka powstała w 1942, śpiewana była w wielu wariantach z różnymi zwrotkami. W 1943 została opublikowana po raz pierwszy w wydawnictwie podziemnym. Autor piosenki pozostał nieznany. Niemniej jednak, jest ono czasem przypisywane Stanisławowi Grzesiukowi. Sam utwór szybko zdobył uznanie ludności miasta i był wykonywany przez kapele uliczne, co było wówczas przez Niemców zabronione od 1942.
[edytuj]
Siekiera, motyka
 |
Ten artykuł został umieszczony na liście stron do przeniesienia do Wikiźródeł.
Aby poznać powody umieszczenia go na tej liście i ewentualnie podjąć dyskusję nad pozostawieniem go na Wikipedii, przejdź do strony Artykuły do przeniesienia do innych projektów. Zobacz Siekiera, motyka w Wikiźródłach |
w nocy nalot, w dzień łapanka,
siekiera, motyka, światło, prąd,
kiedyż oni pójdą stąd.
Już nie mamy gdzie się skryć,
hycle nam nie dają żyć.
Po ulicach gonią wciąż,
patrzą, kogo jeszcze wziąć.
Siekiera, motyka, piłka, linka,
tutaj Prusy, tam Treblinka,
siekiera, motyka, światło, prąd,
drałuj, draniu, wreszcie stąd.
Siekiera, motyka, styczeń, luty,
Hitler z Ducem gubią buty,
siekiera, motyka, linka, drut,
już pan malarz jest kaput.
Siekiera, motyka, piłka, alasz,
przegrał wojnę głupi malarz,
siekiera, motyka, piłka, nóż,
Piosenka Siekiera, motyka pojawia się w filmie Zakazane piosenki. Ponadto, jej melodię można było usłyszeć w serialu Dylematu 5 i na płycie Czuwaj Wiaro!.
