Bimber

Z Wikipedii

Destylacja bimbru w warunkach domowych

Bimber (samogon) - napój alkoholowy produkowany w warunkach domowych. Otrzymywany przez destylację zacieru z domowej fermentacji (Istniejący pogląd, że bimber można uzyskać poprzez wymrażanie jest całkowicie nieprawdziwy^[1]). Zależnie od surowców i sposobu oczyszczania bimber różni się zapachem i smakiem. Najczęściej otrzymywany z najtańszych produktów (zboże, ziemniaki, cukierki, cukier, melasa) bez dodatkowej rektyfikacji, jest bezbarwny i ma ostry, nieprzyjemny zapach, ale oczyszczony, najczęściej węglem aktywnym, występujący w mieszankach (np: w ajerkoniaku) daje wrażenie smaku zwykłego spirytusu. Często uszlachetniany jest dodatkiem soków owocowych lub leżakowaniem.

Klasyczny bimber jest technicznie biorąc mocno zanieczyszczonym spirytusem o niskiej jakości, zawierającym od 55 do 85% alkoholu etylowego. Ze względu na brak możliwości dokładnej kontroli przebiegu procesu fermentacji w warunkach domowych i prymitywnych zazwyczaj warunków oczyszczania bimber, nawet smaczny i bezwonny, zawiera zazwyczaj spory udział rozgałęzionych alkoholi alifatycznych, które posiadają własności rakotwórcze. Nie można ich się łatwo pozbyć przez prostą destylację. Ponadto w wyniku użycia do destylacji instalacji wykonywanej sposobem "domowym", często zawiera metale: cynk, miedź, ołów, cyna wypłukiwane z aparatury. Niektóre z zanieczyszczeń bimbru, zwłaszcza lżejsze alkohole i ketony, zawarte również w szlachetnych alkoholach produkowanych tradycyjnymi metodami (koniak, whisky, grappa) mogą wpływać pozytywnie na jego smak. Dotyczy to zwłaszcza bimbru pędzonego z owoców i zboża.

Innym zagrożeniem przy wyrobie bimbru może być skażanie go metanolem, który spożyty w nawet niewielkiej ilości powoduje ślepotę (spożycie powyżej 100ml dla dorosłego mężczyzny kończy się śmiercią). Metanol powstaje w różnych ilościach w procesie fermentacji (w większych, gdy warunki są nieoptymalne), lecz łatwo można się go pozbyć odlewając pierwszą 'pięćdziesiątkę' na 30 litrów zacieru od reszty destylatu. Etanol zmieszany z metanolem jest naturalną odtrutką (kompetycja o miejsca aktywne w enzymach), wobec czego obecność metanolu w destylacie obniża jego walory smakowe lub ewentualnie odbija się na samopoczuciu po spożyciu takiego destylatu.

[edytuj] Ciekawostki i uwagi prawne

W okresie obu wojen światowych i stanu wojennego był częstym środkiem płatniczym. Produkowany jest nadal ze względów tradycyjnych i ekonomicznych - jest znacznie tańszy od wódki i alkoholi bazarowych. Niektórzy twierdzą też, że alkohol własnej produkcji smakuje lepiej od produkowanego fabrycznie.

W czasach PRLu częste zastosowanie do domowej produkcji bimbru na niewielką skalę znajdowały szklane chłodnice destylacyjne z zestawów Małego chemika, dostępnych w sklepach Składnicy Harcerskiej.

W Polsce, zgodnie z ustawą o wyrobie alkoholu etylowego produkcja napojów alkoholowych na sprzedaż jest objęta podatkiem akcyzowym i dozwolona jedynie po uzyskaniu zezwolenia wydawanego przez Ministerstwo Gospodarki.

Kwestia legalności produkcji bimbru na własny użytek była dość długo kwestią prawnie dyskusyjną. M.in. 15 maja 2004 w gazecie Rzeczpospolita ukazał się artykuł W. Wróbla "Legalny bimber", w którym autor sugerował, że w świetle aktualnie obowiązującej ustawy o wyrobie alkoholu etylowego tego rodzaju działalność jest legalna^[2]. Jednak w uchwale z dnia 30 listopada 2004 Izba Karna Sądu Najwyższego orzekła co następuje:

"Znamiona przestępstwa z art. 12a ust.1 ustawy z dnia 2 marca 2001 roku o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych wypełnia również wyrabianie alkoholu etylowego na własny użytek."^[3]

- co praktycznie znaczy, że produkcja bimbru na własny użytek była czynem prawnie zabronionym i zgodnie z w.w. uchwałą można było być za to skazanym na 1 rok więzienia.

22 grudnia 2006 weszła w życie ustawa z dnia 18 października 2006 o wyrobie napojów spirytusowych oraz o rejestracji i ochronie oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych^[4], która wprowadza przepisy zgodne z obowiązującymi w Unii Europejskiej i znosi ustawę z 2 marca 2001 o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych^[5]. W nowej ustawie znalazł się jednak artykuł 1 ust. 2 mówiący, że nie stosuje się jej wobec napojów wytworzonych domowym sposobem i nieprzeznaczonych do obrotu, a w ust. 3 - że napoje, o których mowa w ust. 2 nie mogą być wytwarzane bezpośrednio w wyniku destylacji po fermentacji alkoholowej. Artykuł 44 tej samej ustawy mówi natomiast, iż wyrabianie napojów spirytusowych bez odpowiedniego wpisu do rejestru jest zakazane i podlega karze (tak jak do tej pory - do 1 roku pozbawienia wolności), a wyrabianie ich w znacznych ilościach - karze odpowiednio surowszej (do 2 lat), przy czym sprzęt służący do wyrobu tych napojów podlegać może z wyroku sądu konfiskacie niezależnie od tego, czyją jest własnością. Art. 44 dotyczy jedynie działalności gospodarczej (zgodnie z art.3 ust.1).

Przypisy

↑ Techniką wymrażania cydru był natomiast produkowany w Kanadzie przez osadników francuskich mocny napój alkoholowy
↑ [1]
↑ [2]
↑ [3]
↑ Art. 49: Traci moc ustawa z dnia 13 września 2002 r. o napojach spirytusowych (Dz. U. Nr 166, poz. 1362, z 2004 r. Nr 29, poz. 257 i Nr 173, poz. 1808 oraz z 2006 r. Nr 133, poz. 935 i Nr 171, poz. 1225).