Skrajna Baszta

Z Wikipedii

Skrajna Baszta
Państwo	Słowacja, Europa
Pasmo	Tatry, Karpaty
Wysokość	2 203 m n.p.m.
Data zdobycia	1875
Pierwsze wejście	najprawdopodobniej Márton Róth

Skrajna Baszta (słow. Patria, 2203 m n.p.m.) – szczyt tatrzański położony na terenie Słowacji, w Grani Baszt (Hrebeň bášt) rozdzielającej doliny: Młynicką (Mlynická dolina) i Mieguszowiecką (Mengusovská dolina).

Skrajna Baszta, szczyt kończący Grań Baszt sąsiaduje z Małą Basztą (Malá bašta) 2374 m n.p.m., od której oddziela go Przełęcz nad Skokiem (Sedlo nad Skokom). W kierunku południowym od szczytu schodzi piarżysty stok, przechodzący w porośnięte trawą, a niżej kosodrzewiną zbocze, które przechodzi w lesisty grzbiet o nazwie Drygant (Trzygań) Trigan. Jego najwyższy punkt, położony na północ od Szczyrbskiego Jeziora osiąga wysokość 1481 m n.p.m.

Od strony Doliny Mięguszowieckiej, w zboczu Skrajnej Baszty widoczna jest smukła turniczka, tzw. Basztowa Igła (Ihla v Patrii). Pierwsze wejście na Basztową Igłę – Vlasta Štáflová, A. Škarvan 29 września 1929.

W stokach Skrajnej Baszty znaleziono pozostałości kopalni rudy miedzi. Zatem szczyt odwiedzany był znacznie wcześniej niż pierwsze, odnotowane wejścia. Pierwszym znanym zdobywcą najprawdopodobniej był Márton Róth 26 czerwca 1875, później byli Jan Gwalbert Pawlikowski i Maciej Sieczka (ok. 1880). Pierwsze znane wejście zimowe należy do Theodora Wundta 22 grudnia 1891.