Sosna oścista

Z Wikipedii

Sosna oścista
Systematyka
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	nagonasienne
Klasa	iglaste
Rząd	sosnowce
Rodzina	sosnowate
Podrodzina	Pinoideae
Rodzaj	sosna
Gatunek	sosna oścista
Nazwa systematyczna
Pinus aristata
Engelm.
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: podwyższonego ryzyka
Systematyka Wikispecies
Galeria zdjęć i grafik

Sosna oścista, sosna kolczasta (Pinus aristata Engelm.) – gatunek drzewa iglastego z rodzaju sosna (Pinus) należącego do rodziny sosnowatych. Sosna oścista jest silnie spokrewniona z sosną długowieczną (P. longaeva) oraz z P. balfouriana. Niektórzy botanicy uznają je za różne podgatunki tego samego gatunku, inni wyodrębniają dla nich osobne gatunki, podobieństwo tłumacząc wywodzeniem się od wspólnego przodka. Taksony te odróżniają się głównie obszarem występowania. Sosna oścista występuje na zachodnich obszarach Ameryki Północnej, w Górach Skalistych na terenie stanów Arizona, Kolorado i Nowy Meksyk, P. longaeva w stanach Utah, Nevada i wschodniej Kalifornii, P. balfouriana w Kalifornii. Sosny tych gatunków uważane są za najbardziej długowieczne drzewa na świecie. Szacuje się, że niektóre okazy sosny ościstej dożywają 3000 lat, przeważnie jednak nie przekraczają 1,5 tys. Natomiast egzemplarze P. longaeva znalezione w Górach Białych Ameryki Północnej osiągnęły wiek 3000–4600 lat.

[edytuj] Charakterystyka

Pokrój

Drzewo średniej wielkości, wolno rosnące, wiecznie zielone. Korony młodych drzewek są regularne, z czasem gałęzie skręcają się i korona dorosłego drzewa przybiera nieregularny kształt.

Pień

Osiąga wysokość 5–15 metrów, pień o średnicy do 1,5 m. Kora szara lub szarobrązowa, gładka, u starszych drzew spękana, gruba przy podstawie.

Liście

Igły zebrane w pęczki po 5, sztywne i mocne, długości 2–4 cm, ciemnozielone lub sinozielone, gęsto porastające pęd. Igły pokryte charakterystycznymi białymi kroplami żywicy.

Szyszki

Cylindryczno-jajowate, o długości 5–10 cm, zamknięte o szerokości 3–4 cm, otwierają się po 18 miesiącach i osiągają szerokość 4–6 cm. Początkowo purpurowe, dojrzewając płowieją. Łuski cienkie i delikatne. Tarczki posiadają ościste wyrostki długości 4–8 mm. Nasiona długości 5 mm z 10–20 mm skrzydełkami, uwalniane zaraz po otwarciu szyszki, rozsiewane przez wiatr.

Biotop

Gatunek wysokogórski (2500–3700 m), rośnie w strefie górnej granicy lasu, na silnie nasłonecznionych i odsłoniętych zboczach, o skalistym, jałowym podłożu. Drzewo odporne na niskie temperatury oraz susze.

[edytuj] Zastosowanie

Drzewo ozdobne, w Polsce sadzone w parkach i ogrodach botanicznych.