SS Cristoforo Colombo

Z Wikipedii

Cristoforo Colombo
Data wodowania	1952
Data oddania do eksploatacji	1954
Typ	statek pasażerski
Stocznia	Ansaldo S.A.
Armator	Società di Navigazione Italia
Bandera	Włochy
Port macierzysty	{{{Port}}}
Liczba członków załogi	563
Liczba pasażerów	1241
Długość całkowita (L)	213,4 m
Szerokość (B)	27,5 m
Prędkość maks.	23 w
Pojemność	29 191 RT
Dane napędu	turbiny parowe o mocy 35 000 KM
Il. śrub napędowych	2

Cristoforo Colombo - włoski turbinowy statek pasażerski armatora "Società di Navigazione Italia" zbudowany w roku 1954 przez stocznię "Ansaldo S.A." z Genui i wprowadzony na linię nowojorską (jednostką bliźniaczą był SS Andrea Doria). Koncepcja konstrukcyjna "Cristoforo Colombo" była wyrazem nowej architektury okrętowej tzw. "szkoły włoskiej". Znajdowały się na nim telefony umożliwiające bezpośrednie uzyskanie połączenia z lądem (pierwsze zastosowanie na liniowcach transatlantyckich). Wystrój wewnętrzny został wyposażony w dzieła sztuki współczesnej, koncepcyjnie wzmocniony wizualnie specyfcznymi efektami świetlnymi. Na pokładzie znajdowały się liczne bary, czytelnie, kawiarnie, palarnie, sale do gry i salony. Na rufie statku znajdowały się ułożone tarasowo trzy baseny ze sztucznymi "plażami" zwane potocznie "lido". Ze względu na rosnącą konkurencję transatlantyckich połączeń lotniczych statek przeszedł na linię południowoamerykańską.Sprzedany Wenezueli z przeznaczeniem na pływający hotel a niedługo potem złomowany na Tajwanie ( w 1982 roku ).