SS Leonardo da Vinci

Z Wikipedii

Leonardo da Vinci
Data wodowania	1959
Data oddania do eksploatacji	1960
Typ	statek pasażerski
Stocznia	Ansaldo S.A.
Armator	Società di Navigazione Italia
Bandera	Włochy
Port macierzysty	{{{Port}}}
Liczba członków załogi	580
Liczba pasażerów	1326
Długość całkowita (L)	234 m
Szerokość (B)	28 m
Prędkość maks.	24,5 w
Pojemność	33 430 RT
Dane napędu	turbiny parowe o mocy 52 000 KM
Il. śrub napędowych	2

Leonardo da Vinci - włoski turbinowy statek pasażerski armatora "Società di Navigazione Italia" zbudowany w roku 1960 przez stocznię "Ansaldo S.A." z Genui i wprowadzony na linię nowojorską (w miejsce utraconego SS Andrea Doria). Koncepcja konstrukcyjna "Leonardo da Vinci" była kontynuacją nowej architektury okrętowej tzw. "szkoły włoskiej". Statek wyruszył w podróż dziewiczą z Genui przez Neapol i Cannes do Nowego Jorku w lipcu 1960 roku. Wszystkie kabiny posiadały pełną klimatyzację z własną regulacją. Na pokładzie funkcjonowała radiowa rozgłośnia pokładowa nadająca trzy różne programy i po raz pierwszy pokładowe studio telewizyjne (nadające audycje z zewnątrz oraz ze statku). Na rufie statku znajdowały się ułożone tarasowo trzy baseny ze sztucznymi "plażami" zwane potocznie "lido". Statek dysponował również nowocześnie wyposażonym szpitalem i własną redakcją i drukarnią wydającą dziennik "Corriere del Mare / Kurier Morski". Ze względu na rosnącą konkurencję transatlantyckich połączeń lotniczych statek przeszedł na linię południowoamerykańską.