SS Panna Wodna

Z Wikipedii

SS Panna Wodna - polski statek pasażerski żeglugi przybrzeżnej, przebudowany z niemieckiego trałowca.

Został zbudowany w 1944 w stoczni Lindenau w Memel jako niemiecki trałowiec M 295 typu Minensuchboot 1940. Został zatopiony na skutek ataku lotniczego 14 października 1944, po czym podniesiony w 1945 i przeholowany do Zatoki Gdańskiej, gdzie zatonął na skutek przecieków. Wrak został przejęty przez Polskę po wojnie.

W 1946 został podniesiony i w 1949 wyremontowany w Stoczni Gdańskiej oraz przebudowany na statek pasażerski gdańskiej "białej floty", pływający w składzie Żeglugi Gdańskiej. Przez wiele lat "Panna Wodna" była największą jednostką polskiej żeglugi przybrzeżnej; znana była z silnie dymiących kotłów parowych, brudzących sadzą pasażerów na górnym pokładzie.

W maju 1965 statek został wycofany ze służby, po czym służył jako hulk-baza płetwonurków LOK w Jastarni, następnie w Gdańsku. W 1980 został pocięty na złom w Gdańskiej Stoczni Remontowej.

[edytuj] Dane techniczne:

• pojemność: 515 t BRT / 270 t NRT
• wymiary:
  • długość: 62,2 m
  • szerokość: 8,5 m
  • zanurzenie: 2,6 m
• napęd: dwie maszyny parowe, moc 1600 KM, dwie śruby
• prędkość: 12 w
• załoga: 28 osób
• miejsc pasażerskich: 235 (w rejsach pełnomorskich) - 600 (w rejsach wycieczkowych)

[edytuj] Zobacz też

• Panna Wodna - XVII wieczny okręt wojenny