Staświny

Z Wikipedii

Współrzędne: 53°59' N 21°52' E53.9833333 21.8666667 (Staświny)


Staświny
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	giżycki
Gmina	Miłki
Położenie	53° 59' N 21° 52' E
Strefa numeracyjna (do 2005)	87
Tablice rejestracyjne	NGI
Położenie na mapie Polski Staświny

Staświny (niem. Stasswinnen, od 16.07.1938 r.: Eisermühl)– wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Miłki, na skrzyżowaniu drogi krajowej nr oraz drogi wojewódzkiej nr . W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Wieś lokowana w 1475 roku na prawie chełmińskim, kiedy to Szymon Schulz dostał pięć łanów ziemi, a zakładana osada o nazwie Eisermühle, miała obejmować 50 łanów. W przywileju lokacyjnym komtur Bernard von Balzhofen zastrzegł, że miejscowość ma być zaludniona osadnikami niemieckimi. Z racji położenia Staświn przy ważnym trakcie łączącym zamki w Piszu i Giżycku, rozwija się karczmarstwo. W 1507 roku funkcjonowały tu trzy karczmy, w 1539 – cztery. Istniał również młyn. Od 1481 roku wieś należy do parafii w Miłkach. Na podstawie ksiąg rachunkowych powiatu giżyckiego można stwierdzić, że w 1625 r. mieszkało tu prócz Polaków, kilku Niemców. W lutym 1657 roku Staświny zostały spalone przez wojska pisarza polnego, litewskiego Aleksandra (Hilarego) Połubińskiego. Szkołę założono w 1819 roku. W 1906 roku uruchomiono linię kolejową Giżycko-Orzysz-Pisz, najbliższe stacje znajdowały się w Rudzie i Miłkach. W wyniku ciężkich walk pomiędzy wojskami niemieckimi i rosyjskimi o ufortyfikowany pas Wielkich Jezior Mazurskich od sierpnia 1914, do lutego 1915 roku, wieś została całkowicie zniszczona. Śladem tych zdarzeń jest cmentarz, gdzie spoczywa 34 poległych żołnierzy rosyjskich. Odbudowa wojennych zniszczeń trwała pięć lat, dzięki wszechstronnej pomocy z zachodnich rejonów Niemiec.

Do lat 30-tych XX wieku w Staświnach istniały dwa majątki ziemskie. Jeden z nich, położony we wsi, należał do rodziny Göbel. Posiadali oni (stan na przełom lat 20 i 30-tych) 100 ha ziemi, w tym 65 ha ziemi uprawnej, 10 ha łąk i 20 ha pastwisk oraz 16 koni, 5 owiec, 30 świń i 65 szt. bydła. Do ich dobytku trzeba zaliczyć dużych rozmiarów, parterowy dwór, z wyodrębnionym półpiętrem i dwuspadowym dachem, wzniesiony na początku XX wieku. Do dziś zachowały się pozostałości parku oraz część zabudowań gospodarczych.

Drugi majątek znajdował się przy drodze do Lipowego Dworu i prawdopodobnie należał do Ernsta Preussa. Dwór powstał na przełomie XIX i XX wieku, do dziś ostały się budynek dworski i zabudowania gospodarcze po wielokrotnych przebudowach oraz park.

W 1910 roku Staświny liczyły 391 mieszkańców, w 1933 – 444, a w 1939 – 452.

W odległości ok. 800 m na południowy-zachód od wsi położone jest grodzisko zwane Świętą Górą. Usytuowane jest ono pomiędzy wysokim brzegiem jeziora Wojnowo i wąwozem wyżłobionym przez rzeczkę Staświnę. Stwarzało to doskonałe naturalne walory obronne, zaś od strony północnej (gdzie naturalne warunki obronne były gorsze) znajdował się wał kamienno-ziemny o pierwotnej wysokości dochodzącej do 6 m. Długość majdanu, posiadającego kształt trójkąta równoramiennego, na linii północ-południe wynosi ok. 120 m. Grodzisko w Staświnach było wielofazowe i użytkowano je poczynając od epoki żelaza aż do VII w^[1]. Liczne przekazy ludowe, jeszcze jednak w XIX w. mówiły o dziewicach tańczących na szczycie Świętej Góry w czasie Nocy Kupalnej. Prawdopodobnie w czasach pogańskich miejsce to było związane z kultem przesilenia słonecznego. Znajdujące się tu miejsce kultowe, dodatkowo wskazywąć może sam człon wyrazowy ~swin występujący w nazwie strumienia jak i samej miejscowości^[2].