Stanisław Duniecki

Z Wikipedii

Stanisław Duniecki (ur. 25 listopada 1839 we Lwowie, zm. 16 grudnia 1870 w Wenecji) - polski kompozytor i dyrygent.

Uczył się gry na fortepianie i kompozycji u J. K. Kesslera, F. J. Fétisa w Brukseli i Berlioza w Paryżu. W 1863 objął posadę kapelmistrza w Czerniowcach . W 1864 został kapelmistrzem Opery we Lwowie, gdzie wystawił z wielkim sukcesem swoją najlepszą operę komiczną Paziowie królowej Marysieńki, którą grano także w Wiedniu i Krakowie. W roli pazia Stefana występowała wówczas Helena Modrzejewska. Następnie zorganizował Operę w Krakowie, która wystawiła m.in. w listopadzie 1866 Halkę Moniuszki. Na wskutek choroby płuc wyjechał w 1867 na leczenie za granicę. Zmarł 16 grudnia 1870 w Wenecji.

Twórczość Dunieckiego nie jest nadal przebadana, komponował przede wszystkim opery komiczne, operetki i wodewile, nawiązując do utworów Rossiniego i Offenbacha. Próbował wzorować się także na Wagnerze, lecz przedwczesna śmierć nie pozwoliła mu na skomponowanie opery słowiańskiej pt. Igor.

Najważniejsze jego kompozycje:

• operetki: Korylla (wyk. 1859), Odaliski (wyk. 1866);
• opery komiczne: Paziowie królowej Marysieńki (wyk. 1864), Dożynki czyli Pierwsze wrażenia (wyk. 1865);
• Symfonia (wyk. 1858);
• pieśni, m. in. Wiośnianki (1862), Co tam marzyć o kochaniu, Biedne serce u dziewczyny, Upominek.