Stanisław Lorentz

Z Wikipedii

Stanisław Lorentz (ur. 28 kwietnia 1899, zm. 15 marca 1991) - polski muzeolog i historyk sztuki.

Karierę rozpoczął przed wojną, w latach 1929–1935 był konserwatorem zabytków województwa wileńskiego i nowogródzkiego. Po rezygnacji ze stanowiska był wykładowcą Uniwersytetu w Wilnie. W latach 1936–1982 (przerwa w czasie II wojny światowej) pełnił funkcję dyrektora Muzeum Narodowego w Warszawie.

Podczas okupacji niemieckiej zasłużył się w akcji ratowania dóbr kultury polskiej i najcenniejszych zabytków znajdujących się w polskich zbiorach. Po 1945 działał na rzecz odbudowy zabytków i muzeów. W latach 1945–1951 stał na czele Dyrekcji Muzeów i Ochrony Zabytków, a od 1947 został profesorem Uniwersytetu Warszawskiego. W 1949 został członkiem PAU, w 1952 PAN. W latach 1965–1969 był posłem na Sejm. Był ekspertem UNESCO ds. ochrony zabytków, szczególnie zaangażowany w sprawę odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie. Odznaczony Orderem Budowniczych Polski Ludowej.

Ojciec historyka literatury Aliny Kowalczykowej.

[edytuj] Zobacz też

• The Nazi Kultur in Poland

• Dariusz Matelski, Stanisław Lorentz (1899-1991). Wspomnienie, „Gazeta Wyborcza Poznań”, nr 10 (4726) z 13 stycznia 2005, s. 7.

To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.