Stanisław Obirek

Z Wikipedii

Stanisław Obirek

Stanisław Obirek (ur. 21 sierpnia 1956 w Tomaszowie Lubelskim) – polski teolog, historyk, pedagog i dziennikarz, były jezuita.

[edytuj] Życiorys

Pochodzi z Narola. Po maturze w 1975 r. został studentem teatrologii UJ, rok później, w 1976 r., pod wpływem o. Stanisława Musiała wstąpił do zakonu jezuitów. Nowicjat odbywał w Starej Wsi. Wyświęcony na księdza w Neapolu w 1983 r., profesję zakonną złożył w 1991 r.

W latach 1978-1980 studiował filozofię na Wydziale Filozoficznym Księży Jezuitów w Krakowie, następnie do 1983 r. teologię na Papieskim Wydziale Teologicznym w Neapolu, potem zaś, w latach 1983-1985 teologię na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie oraz w latach 1985-1989 polonistykę na UJ.

W 1994 r. otrzymał tytuł doktora teologii na PAT. Od 1997 r. jest doktorem habilitowanym nauk humanistycznych w zakresie historii nowożytnej.

W latach 1994-1998 rektor Kolegium Księży Jezuitów w Krakowie. Wykładowca jezuickiego uniwersytetu The Holy Cross College w Worcester (historia Europy Środkowej i Wschodniej w 1999) oraz na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego. Od 1998 r. kierownik Katedry Historii i Filozofii Kultury oraz dyrektor Centrum Kultury i Dialogu przy Wyższej Szkole Filozoficzno-Pedagogicznej "Ignatianum".

Stanisław Obirek jest zaangażowany w dialog z innymi religiami (m.in. z judaizmem) i z niewierzącymi, m.in. jako twórca Centrum Kultury i Dialogu przy Wyższej Szkole Filozoficzno-Pedagogicznej "Ignatianum". Jest rzecznikiem dialogu między religiami Wschodu i Zachodu (jako źródło inspiracji wymienia zwłaszcza Anthony'ego de Mello).

Z powodu krytyki Kościoła rzymskokatolickiego jest uznawany za postać kontrowersyjną. Kilkakrotnie z racji takich wypowiedzi był dyscyplinowany przez przełożonych zakonnych. Od 1994 r. był redaktorem naczelnym kwartalnika "Życie Duchowe". Na łamach pisma zainicjował dialog na temat wiary i duchowości ze środowiskiem agnostyckim. W 2002 r., po wywiadzie dla "Przekroju", w którym mówił o bałwochwalczym stosunku wiernych do Jana Pawła II, jego zwierzchnik wydał polecenie przedstawiania do kontroli dalszych publikacji. Obirek przestał wtedy także pełnić funkcję prorektora Ignatianum. Nadal prowadził wykłady z antropologii kulturowej. W październiku 2003, jako jedyny duchowny, podpisał List Otwarty do Europejskiej Opinii Publicznej. W 2005 za krytykę pontyfikatu papieża Jana Pawła II w wywiadzie dla Le Soir (wkrótce po jego śmierci) został ukarany przez prowincjała zakonu Krzysztofa Dyrka rocznym zakazem kontaktów z mediami i prowadzenia wykładów w Ignatianum.

Jesienią 2005 ogłosił, że występuje z zakonu i rezygnuje z kapłaństwa. Przyczyny tej decyzji wyjaśnił w książce Przed Bogiem, wywiadzie, który z Obirkiem przeprowadzili Andrzej Brzeziecki i Jarosław Makowski.