Anthony de Mello

Z Wikipedii

Anthony de Mello SI (ur. 4 września 1931 r. w Bombaju, zm. 2 czerwca 1987 r. w Nowym Jorku) – jezuita, psychoterapeuta, kierownik duchowy. Największy rozgłos zdobył dzięki książkom i konferencjom z dziedziny duchowości.

Spis treści

1 Życiorys
2 Opinia Kościoła katolickiego
3 Próby obrony w łonie Kościoła
4 Twórczość
5 Książki o de Mello
6 Zobacz też
7 Linki zewnętrzne

[edytuj] Życiorys

Anthony de Mello pochodził z Goa, ówczesnej portugalskiej kolonii w Indiach. 1 lipca 1947 wstąpił do nowicjatu Towarzystwa Jezusowego. Odbył w Hiszpanii studia filozoficzne, w czasie których zainteresował się Ćwiczeniami duchownymi św. Ignacego Loyoli oraz dziełami innych mistyków europejskich - św. Teresy z Avila i św. Jana od Krzyża. Po ich zakończeniu wrócił do Indii, gdzie przez dwa lata zajmował się praktyką pedagogiczną a następnie odbył czteroletnie studia teologiczne w Punie. 24 marca 1961 roku przyjął święcenia kapłańskie. Następnie studiował psychologię (poradnictwo psychologiczne) na Loyola University w Chicago i duchowość na jednej z najbardziej renomowanych uczelni kościelnych - Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Pełnił funkcję rektora kolegium w Vinayalya, gdzie udzielał rekolekcji ignacjańskich - Ćwiczeń duchownych.

W 1975 założył w Indiach (Lonavla) Instytut Sadhana (the Sadhana Institute of Spirituality and Counselling), centrum kształcenia przewodników duchowych, którym kierował nieprzerwanie aż do śmierci. Prowadził wiele zajęć i kursów z zakresu medytacji. Uznawany był za utalentowanego mówcę.

Pierwszą książkę napisał w wieku 47 lat. Zmarł nagle na atak serca w 1987 r. na Fordham University w Nowym Jorku. Niektóre z książek wydanych po jego śmierci (m.in. Przebudzenie, Wezwanie do miłości) są zbiorem konferencji rekolekcyjnych zebranych przez przyjaciół, głównie J. Francis Strouda SJ, jego powiernika i szefa De Mello Spirituality Center (organizacji zajmującej się przechowywaniem i kontynuowaniem dziedzictwa de Mello) z siedzibą w Nowym Jorku.

[edytuj] Opinia Kościoła katolickiego

W 1998 jego publikacje zostały skrytykowane przez Kongregację Nauki Wiary Kościoła katolickiego (na czele której stał kardynał Ratzinger, późniejszy papież) jako niedopuszczalne odejście od doktryny katolickiej w stronę religii Wschodu (buddyzmu, taoizmu) i panteizmu. Główne zarzuty kierowane przez autorów krytycznej Notyfikacji pod adresem poglądów hinduskiego jezuity:

Zastąpienie przez niego objawienia Bożego dokonanego w Chrystusie przez intuicję Boga, twierdzenie że aby dojść do Boga wystarczy patrzeć na stworzony świat, pewna forma religii naturalnej.
Odejście od chrześcijańskiej definicji Boga: określenie Boga jako czystej pustki, Niepoznawalnego, twierdzenie że jedyna znajomość jest nieznajomością, poglądy głoszące że nawet pytanie o Jego istnienie jest już czystym absurdem.
Traktowanie Pisma Świętego i innych świętych ksiąg oraz wszystkich religii wyłącznie jako informacji służącej do osiągnięcia wewnętrznego spokoju, która interpretowana nieodpowiednio jest przeszkodą w dążeniu do Prawdy i czyni ludzi agresywnymi oraz ograniczonymi.
Zrównanie Jezusa z innymi mistrzami duchowymi.
Niechrześcijańska koncepcja losu człowieka po śmierci - "rozpłynięcia" w Bogu nieosobowym na podobieństwo soli w wodzie.
Bagatelizowanie pytania o ostateczne przeznaczenie człowieka.
Dobro i zło są tylko rozumowym wartościowaniem narzuconym na rzeczywistość; nie można mówić o obiektywnych zasadach moralnych, ponieważ zło jest jedynie nieznajomością dobra.

[edytuj] Próby obrony w łonie Kościoła

Mimo że Kongregacji Nauki Wiary jednoznacznie stwierdziła, iż poglądy ks. Anthony'ego de Mello SJ są "nie do pogodzenia z wiarą katolicką" i "mogą prowadzić do poważnych szkód", w łonie Kościoła pojawiły się próby jego obrony. Główne argumenty tej grupy:

Część jego książek została wydana bez autoryzacji, m. in. jako zbiory nauk rekolekcyjnych. Dotyczy to zwłaszcza późnych, szczególnie atakowanych publikacji (np. "Przebudzenia" wydanego już po jego śmierci). Dlatego też jego poglądy mogły ulec celowemu bądź nie zniekształceniu, przesunięciu akcentów, etc.
Zbyt dosłowne odbieranie słów, które w zamierzeniu były tylko hiperbolami, "odginaniem blachy w drugą stronę", próbami burzenia schematów myślowych czytelników, alegoriami.
Zapominanie że punktem wyjścia wszystkich jego refleksji było Chrześcijaństwo, którego nigdy oficjalnie się nie wyrzekł i które było zawsze, choćby w domyśle, obecne.

[edytuj] Twórczość

Kontakt z Bogiem
Śpiew ptaka 1982, wyd. polskie 1989.
Minuta mądrości
Minuta nonsensu
Modlitwa żaby (The Prayer of the Frog) tom I, II - 1988 (wyd. polskie - 1992)
Przebudzenie 1990, (wyd. polskie 1996)
Wezwanie do miłości
Sadhana: Ścieżka do Pana Boga
U źródeł
Rozwiązać pęta