Stanisław Okęcki
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość. |
| Stanisław Okęcki | |
|---|---|
| ' | |
 |
|
| Życie |  generał dywizji |
| Data urodzenia | 31 stycznia 1908 Szczypiorno |
| Data śmierci | 25 marca 1991 Warszawa |
| Kariera | |
| W służbie od | 1943 |
| Pełniona funkcja | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
Gen. dyw. prof. Stanisław Okęcki (ur. 31 stycznia 1908 w Szczypiornie koło Kalisza, zm. 25 marca 1991 w Warszawie), historyk wojskowości.
Kształcił się w Baranowiczach, Wilnie oraz w Warszawie. Absolwent l Moskiewskiego Państwowego Pedagogicznego Instytutu Języków Obcych (1941) i Akademii Sztabu Generalnego (1951). Mianowany profesorem nadzwyczajnym w 1956 r. W 1931 r. emigrował najpierw do Niemiec, a potem do ZSRR, gdzie zajmował eksponowane stanowiska w Czerwonej Międzynarodówce Związków Zawodowych, w latach 1937-1939 byt represjonowany. W 1943 r. wstąpił do l Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Najpierw był lektorem w 3 Pułku Piechoty, a w latach 1944-1945 - zastępcą dowódcy ds. polityczno-wychowawczych w 2 Dywizji Piechoty, z którą przeszedł szlak bojowy. Po wojnie został szefem Oddziału Propagandy i Agitacji w Głównym Zarządzie Polityczno-Wychowawczym WP (1945-1946), po czym szefem Wojskowego Instytutu Naukowo-Wydawniczego (1946-1948). Mianowany na stopień generała brygady w 1948 r. W 1950 r. powierzono mu stanowisko szefa Biura Historycznego WP, a rok później - szefa Komisji Wojskowohistorycznej MON (1951-1959). Następnie pełnił funkcję szefa Oddziału Studiów i Doświadczeń Wojennych, a od 1952 r. - szefa Zarządu XI Wojskowohistorycznego Sztabu Generalnego WP. W 1956 r. został członkiem Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej dla Pracowników Nauki. Rok później ponownie został szefem Biura Historycznego WP. Następnie wyznaczono go na stanowisko profesora zwyczajnego - szefa Katedry Historii Sztuki Wojennej w Akademii Sztabu Generalnego. W 1968 r. został przeniesiony w stan spoczynku. Inicjator powołania czasopism „Studia i Materiały do Historii Wojskowości” i „Wojskowy Przegląd Historyczny”. Autor publikacji wielu wojskowohistorycznych. W 1988 r. mianowano go na stopień generała dywizji. Zmarł 25 marca 1991 r., został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
