Stanisław Pietruski

Z Wikipedii

Stanisław Pietruski (ur. 6 lipca 1893, zm. 2 lutego 1971) - polski lotnik wojskowy.

Urodził się w Gródku Jagiellońskim. Studiował na Uniwersytecie Lwowskim. Podczas I wojny światowej, w okresie od 1914 do 1916 służył w armii Austro-Węgier, gdzie ukończył kurs obserwatora lotniczego. Walczył na froncie włoskim. Po upadku Austro-Węgier powrócił z frontu do Krakowa, a stamtąd udał się do obleganego przez Ukraińców Lwowa. 17 listopada 1918 wstąpił do polskiego lotnictwa - 2 Eskadry Bojowej na lotnisku Lewandówka we Lwowie i walczył w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej. 24 lutego 1919 lecąc z pilotem Józefem Cagaskiem prawdopodobnie odniósł pierwsze zwycięstwo powietrzne lotnictwa polskiego - nad ukraińskim myśliwcem Nieuport. Latał następnie głównie z pilotem Franzem Peterem. Brał udział w kilku lotach szturmowych atakując pozycje ukraińskie z broni pokładowej, a 30 kwietnia 1919 z Peterem rozpędził obsługę dwóch dział ukraińskich, zdobytych następnie przez Polaków.

Po ukończeniu kursu pilotażu, latał następnie w 6 Eskadrze Wywiadowczej (dawnej 2 Eskadrze) jako pilot, podczas wojny polsko-radzieckiej. Od czerwca 1920 służył w Inspektoracie Wojsk Lotniczych. Wojnę ukończył w stopniu kapitana.

W latach 20. służył w 2 i 4 Pułku Lotniczym.

Podczas kampanii wrześniowej zmobilizowany i przyedzielony do 4 Bazy Lotniczej, nie wziął udziału w walkach. Przedostał się do Wielkiej Brytanii i służył w Polskich Siłach Powietrznych. W 1947 powrócił do Polski. Zmarł 2 lutego 1971 we Wrocławiu.

Odznaczenia: Order Virtuti Militari V klasy, trzykrotnie Krzyż Walecznych i inne.

[edytuj] Bibliografia

• "Stanisław Pietruski" w: Lotnictwo z szachownicą nr 1.