Stanisław Roman Lewandowski
Z Wikipedii
Stanisław Roman Lewandowski (ur. 1859 w Kotlinach koło Piotrkowa, zm. 1940 w Warszawie) – rzeźbiarz, medalier, krytyk sztuki, dramatopisarz.
Rzeźbę studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (lata 1879 – 1882) oraz na Akademii Wiedeńskiej. W latach 1890 do 1894 mieszkał i tworzył we Lwowie, następnie od 1894 do 1932 w Wiedniu, a od 1932 do 1940 w Warszawie.
Nauczał w lwowskiej szkole artystycznej, następnie w wiedeńskim muzeum technicznym. Po powrocie do Polski został konserwatorem na Zamku Królewskim.
Tworzył w stylu realizmu akademickiego (prace Czarnogórka, Serbka, Marokanka, Derwisz, Wajdelota). Za rzeźbę Słowianin zrywający pęta został nagrodzony w 1888 przez warszawskie Towarzystwo Sztuk Pięknych. Na przełomie XIX i XX zaczął się skłaniać w kierunku secesji i symbolizmu (rzeźba Salome oraz epitafium Heleny Modrzejewskiej w Kościele św Krzyża w Krakowie).
[edytuj] Wybrane dzieła:
- medalionu na sarkofagu Adama Mickiewicza w krypcie Wieszczów w Katedrze Wawelskiej
- sarkofag Heleny Modrzejewskiej na Cmentarzu Rakowickim.
- epitafium Marceliny Czrtoryskich w kościele Mariackim w Krakowie
- popiersia Wincentego Pola w kościele Franciszkanów w Krakowie
- wystrój rzeźbiarski fasad nieistniejącego dziś tzw. domu Spokornego - kamienicy na rogu Chopina i Aleji Ujazdowskich w Warszawie (1904-1906)
[edytuj] Bibliografia:
- M. Wallis, 1974: Secesja. Wydanie II. Wydawnictwo Arkady, Warszawa.
