Stanisław Staszewski

Z Wikipedii

Stanisław Staszewski (ur. 18 grudnia 1925 w Pabianicach, zm. 22 stycznia 1973 w Paryżu) – polski poeta i bard, ojciec Kazika Staszewskiego. Autor kultowych piosenek, m.in. Celiny i Baranka, znanych z interpretacji Kultu i Jacka Kaczmarskiego.

[edytuj] Życie

Stanisław Staszewski urodził się w rodzinie ze szlacheckimi korzeniami, o ustabilizowanej pozycji (ojciec był dyrektorem gimnazjum). W czasie II wojny światowej brał udział w powstaniu warszawskim na Pradze. Powstanie w tej części miasta zakończyło się na długo przed kapitulacją AK, więc Staszewski nie mógł liczyć na status żołnierza i groziło mu natychmiastowe rozstrzelanie. Zgłosił się wraz z grupą kolegów do Wehrmachtu, pozorując chęć zaciągnięcia się. To uratowało go przed śmiercią. Wkrótce zdezerterował, ale został złapany i odesłany do obozu jenieckiego w Mauthausen. W marcu 1945 ciężko zachorował i żywy znalazł się wśród zwłok przeznaczonych do spalenia (gdzie przeleżał całą noc). Uratował się przez przypadek.

Po zakończeniu wojny Staszewski rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, gdzie prezentował poglądy lewicowe – pisał: "Poglądy moje stają się bardzo lewicowe. Coraz magnetyczniej działa na mnie ryk zbuntowanych tłumów, uciśnionych mas pracujących – i władcza, potężna twarz Lenina". Po ukończeniu studiów pracował w płockiej Petrobudowie. W tamtym czasie powstała piosenka Inżynierowie z Petrobudowy.

W 1951 poznał swoją przyszłą żonę. W tym czasie powstał warszawski klub "Piwnica" przy placu Grzybowskim, gdzie Stanisław Staszewski stał się liderem duchowym stałych bywalców. W 1961 otrzymał posadę architekta miejskiego w Płocku i osiedlił się tam, szybko znajdując się w centrum tamtejszego życia towarzyskiego. Obracał się w kręgach młodzieży skupionej wokół klubu "Marabut". W tym czasie powstały utwory Celina i Baranek.

Jego twórczość stała się "podejrzana ideologicznie", a nim samym zaczęła interesować się milicja. Rozpoczął się konflikt z władzami partyjnymi, w wyniku którego Staszewski został usunięty z partii. W 1967 r. wyemigrował do Paryża. W Paryżu powstały m.in. utwory: Bal kreślarzy i Marianna. W latach 1968–1970 pracował w Boulogne-sur-Mer.

Staszewski zdawał sobie sprawę ze swojego stanu zdrowia i wiedział, że ma chore serce. Na trzy dni przed swoją śmiercią napisał utwór A gdy będę umierał. Pochowany jest obecnie na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.

Teksty Staszewskiego wykonywał między innymi Jacek Kaczmarski (na płycie Bankiet (1992)), zespół Kult na płytach Tata Kazika (1993) i Tata 2 (1996) oraz Elektryczne Gitary.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• strona o Stanisławie Staszewskim