Stary Zamek w Grodnie
Z Wikipedii
 |
|
|
Historia Pierwszy obiekt obronny postawili książęta ruscy w XI wieku. W XIII w. Grodno wraz z zamkiem przeszło we władanie Litwy, od początku następnego stulecia stało się celem częstych ataków Krzyżaków. W 1391 r. zamek stał się jedną z głównych siedzib Witolda, który w 1398 r. wybudował murowany, gotycki zamek z pięcioma basztami. Obiekt ten w głównym zrębie zachował się do dnia dzisiejszego. W 1445 r. wielki książę litewski Kazimierz IV Jagiellończyk przyjął tu poselstwo polskie oferujące mu koronę, a w 1492 r. zmarł w zamku. Bardzo często przebywał tu Stefan Batory, który z Grodna uczynił faktyczną stolicę Rzeczypospolitej. Z inicjatywy króla zamek został przebudowany w stylu renesansowym przez włoskiego architekta Scotto z Parmy. W 1655 r. zamek został doszczętnie zniszczony przez wojska moskiewskie. Odbudował go kanclerz wielki litewski i starosta grodzieński Krzysztof Zygmunt Pac. Od 1678 r. odbywał się w zamku co trzeci sejm zwyczajny Rzeczypospolitej. Na początku XVIII w. został zniszczony przez Szwedów w czasie wojny północnej. Nigdy już nie powrócił do dawnej świetności. W XVIII w. zamek pozostawał ruiną. W połowie tego stulecia wzniesiono Nowy Zamek, a stary przestał pełnić swoją funkcję. W XIX w. został przebudowany na carskie koszary. Przebudowano m.in. salę sejmową i izbę poselską. Po odzyskaniu niepodległości został odremontowany z przeznaczeniem na muzeum.
