Staw biodrowy

Z Wikipedii

Staw biodrowy (łac. articulatio coxae) - staw wieloosiowy, kulisty panewkowy utworzony przez panewkę kości biodrowej (acetabulum), w głębi której znajduje się powierzchnia księżycowata, pokryta chrząstką szklistą. Dół panewki jest wypełniony tkanką tłuszczową i kosmkami maziowymi więzadła głowy kości udowej. Panewkę pogłębia chrzęstny obrąbek panewkowy. Cały staw otoczony jest torebką stawową. Wewnątrz niej znajduje się błona maziowa.

Ruchy wykonywane przez kość udową w tym stawie:

prostowanie (extensio)
zginanie (flexio)
odwodzenie (abductio)
przywodzenie (adductio)
rotacja zewnętrzna (rotatio externa)
rotacja wewnętrzna (rotatio inferna)
obwodzenie (circumductio)

[edytuj] Więzadła stawu biodrowego

więzadło biodrowo-udowe (ligamentum iliofemorale).

Odchodzi od kolca biodrowego przedniego dolnego i przyczepia się do kresy międzykrętarzowej. Pasmo górne tego więzadła hamuje ruchy obrotowe uda na zewnątrz i ogranicza przeginanie się do tyłu, oraz hamuje ruch przywodzenia uda. Pasmo przednie hamuje nadmierne prostowanie oraz obrót uda do wewnątrz. Oba pasma są dla siebie antagonistami. Jest to najsilniejsze więzadło z całego organizmu. Może wytrzymać obciążenie do 350 kg.

więzadło łonowo-udowe (ligamentum pubofemorale).

Rozpoczyna się na trzonie i gałęzi górnej kości łonowej i dochodzi do krętarza mniejszego kości udowej. Ogranicza odwodzenie uda.

więzadło kulszowo-udowe (ligamentum ischiofemorale)

Rozpięte pomiędzy tylnym brzegiem panewki a krętarzem większym. Hamuje ruchy obrotowe uda do wewnątrz oraz ruchy przywodzenia.

warstwa okrężna (zona orbicularis).

Jest to okrężne pasmo włókniste, przebiega wokoło szyjki anatomicznej głowy kości udowej. Warstwa okrężna wzmacnia torebkę stawową, uelastycznia i stabilizuje staw biodrowy.