Stefan Majchrowski
Z Wikipedii
Stefan Majchrowski (ur. 13 marca 1908 w Grodzisku Mazowieckim, zm. 22 lutego 1988 w Warszawie) - polski pisarz, oficer kawalerii.
Uczęszczał do warszawskiego Gimnazjum Rontalera, a następnie do Korpusu Kadetów im. Józefa Piłsudskiego we Lwowie (matura 1927 r.) oraz Szkoły Kawalerii w Grudziądzu i Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Zawodowy oficer, rotmistrz 7-go Pułku Ułanów im. Kazimierza Sosnkowskiego.
Debiut na łamach prasy w marcu 1939 r.
Uczestniczył w wojnie obronnej 1939 r. od 1 września do 6 października 1939 r., służąc jako oficer informacyjno-wywiadowczy w dowództwie Podlaskiej Brygady Kawalerii wchodzącej w skład Samodzielnej Grupy Operacyjnej Polesie pod dowództwem gen. Kleeberga. Po ostatniej bitwie Września 1939 (pod Kockiem) został wzięty do niewoli niemieckiej, którą spędził w oflagu VII A w Murnau (Bawaria). Udzielał się tam w działalności samokształceniowej i artystycznej (m.in. tłumacząc z angielskiego sztukę G. B. Shaw do teatru obozowego). Na temat życia w obozie napisał później książkę Za drutami Murnau.
Po wyzwoleniu obozu przez wojska amerykańskie w 1945 r. służył w II Korpusie Polskim na Zachodzie w randze kapitana. Dalsze kształcenie wojskowe w Macerata, Włochy 1945. Jednocześnie prowadził m.in. działalność wydawniczą, w ramach wydawnictwa Rodło. We Włoszech, pod pseudonimem Stefan Kos, wydał książkę Polska Droga (1946).
Po rozwiązaniu II Korpusu wrócił do kraju w 1947 i został tłumaczem z języka angielskiego, francuskiego i niemieckiego w agencji wydawniczej API. Podjął także współpracę z Tygodnikiem Powszechnym, publikując szereg artykułów na temat Gilberta K. Chestertona, Bernarda Shaw i Thomasa More'a. Wkrótce potem zwolniony z pracy z agencji API, otrzymał tzw. wilczy bilet. Inwigilowany przez Urząd Bezpieczeństwa.
W końcu lat czterdziestych rozpoczął pisanie słuchowisk i audycji radiowych dla Polskiego Radia, głównie dla dzieci i młodzieży, oraz artykułów o starej Warszawie do tygodnika Stolica.
Po „odwilży” 1956 r. zaczął pisać regularnie książki, które ukazywały się drukiem od roku 1957. Został członkiem Związku Literatów Polskich oraz Stowarzyszenia Autorów i Kompozytorów ZAIKS. Nie należał do żadnej partii politycznej.
Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
[edytuj] Twórczość
Opowieści biograficzne:
- Pan Sienkiewicz (pierwsze wyd. 1961),
- Sienkiewicz. Opowieść biograficzna 1975,
- Pan Fredro 1965,
- Opowieść o Józefie Wybickim 1973,
- O Julianie Niemcewiczu. Opowieść biograficzna 1982,
- Dickens. Opowieść biograficzna 1977,
- Wincenty Pol 1982;
Powieści historyczne:
- Upiór spod Płocka 1974;
- Awantury Pana na Jarczewie 1980,
- Karczma na Moczydle 1975,
- Narzeczona z Saragossy 1972,
- Kopia i warkocze 1961,
- Jezioro Czarownic. Saga o Wenedach 1968,
- Taniec nad Jeziorem. Saga o Wenedach 1969;
Powieści współczesne:
- Przystanek za miastem 1965,
- Współcześni czarownicy (wyd. pośmiertnie 1992),
Opowieści historyczne:
- Rodzina Hauke 1972,
- Za drutami Murnau 1970,
- Niezwykłe postacie z czasów Powstania Listopadowego 1984;
Książki dla dzieci i młodzieży:
- Córka Księżyca 1970,
- Spadkobiercy Pana Ziółko 1957,
- Knot, Pocieszko i Spółka 1959,
- Tajemnice wyspy Aotea, 1961;
Varsaviana:
- W Warszawie, Sewerciu, życie wre, kipi... 1960.
Był autorem blisko 90 słuchowisk i audycji radiowych oraz komedii Podróż za granicę (prapremiera telewizyjna 1971).
[edytuj] Bibliografia
- Kto jest Kim w Polsce 1984. Informator biograficzny, edycja 1, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1984.
- Księga Pamięci Kadetów II Rzeczypospolitej, Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 2001.
- Komunikat Informacyjny Koła Żołnierzy 7-go Pułku Ułanów Lubelskich im. gen. K. Sosnkowskiego, nr 71, Londyn, styczeń 1989.
- Instytut Pamięci Narodowej: BUWa – III-5532-2304(1)06.
