Stroik (aerofony)
Z Wikipedii
Stroik - incytator w niektórych aerofonach piszczałkowych i idiofonach dętych; element instrumentu muzycznego służący do wprowadzania w drganie słupa powietrza zawartego wewnątrz instrumentu lub rezonatora.
W instrumentach dętych drewnianych stroik wykonany jest z trzciny laskowej lub tworzywa sztucznego, w instrumentach dętych blaszanych z metalu (mosiądzu, stali, aluminium) lub tworzywa sztucznego.
[edytuj] Rodzaje stroików
Istnieją trzy rodzaje stroików: pojedyncze kryjące, pojedyncze przelotowe oraz podwójne.
- Stroik pojedynczy kryjący - prostokątna cienka płytka przytwierdzana jednym końcem do spodu dzioba. Krawędź wolnego końca stroika kryjącego znajduje się w zakończeniu dzioba i wyoblona jest odwzorowując jego kształt. Stosowany np. w klarnecie i saksofonie.
- Stroik pojedynczy przelotowy (języczek) - prostokątna cienka płytka przytwierdzana jednym końcem w ramce. Przekrój okienka ramki jest nieco większy od stroika, którego wolny koniec w czasie drgań waha się swobodnie w obie strony. Stosowany np. w akordeonie i fisharmonii.
- Stroik podwójny - dwie cienkie płytki o kształcie łopatkowym, w szerszej części płaskie i stykające się krawędziami, w węższej wklęsłe i tworzące rurkę. Płytki połączone są na stałe w węższej części. Stosowany np. w fagocie, oboju i szrayerze.
[edytuj] Bibliografia
Krzysztof Baculewski et al: Encyklopedia Muzyki. Pod redakcją Andrzeja Chodkowskiego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, 2006. ISBN 978-83-01-13410-5.
