Strzemię
Z Wikipedii
Strzemię - część rzędu końskiego. Metalowe (lub drewniane) pałąki zawieszone na skórzanych paskach, tzw. puśliskach, po obu stronach siodła. Kiedy jeździec wsiada na konia wsuwa nogę do strzemienia, po czym drugą nogę do drugiego strzemienia. W czasie kłusu jeździec na raz wstaje w strzemionach, a na dwa siada w siodle (tzw. kłus anglezowany).
[edytuj] Historia
Strzemię wynaleziono ok 400 roku n.e. w Chinach. W Europie pojawiło się w VI wieku najpierw w Szwecji, a do Europy Zachodniej dotarło w czasach panowania Karola Młota w VIII wieku. W całej Europie upowszechniło się ok. 1000 roku. paradoksalnie powodując regres w sztuce jeździeckiej. Otóż zapewniając solidny punkt oparcia, pozwalało walczyć kopią, nacierając w galopie. W celu ochrony przed ciosami jeźdźcy zakładali coraz cięższe zbroje na siebie, a później i na swe rumaki, co powodowało, że poruszali się bardzo ociężale. Dopiero wynalezienie w XV w. arkebuza czyniącego zbroję bezużyteczną spowodowało powrót do stanu pierwotnego i pełne wykorzystanie strzemion.