Suseł perełkowany
Z Wikipedii
| Suseł perełkowany | |||||||||||||||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||||||||||||||
| Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
| Domena | eukarioty | ||||||||||||||||||||||||||||
| Królestwo | zwierzęta | ||||||||||||||||||||||||||||
| Typ | strunowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podtyp | kręgowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nadgromada | żuchwowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gromada | ssaki | ||||||||||||||||||||||||||||
| Szczep | łożyskowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rząd | gryzonie | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzina | wiewiórkowate | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzaj | susły | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gatunek | suseł perełkowany | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
| Spermophilus suslicus | |||||||||||||||||||||||||||||
| (Güldenstaedt, 1770) | |||||||||||||||||||||||||||||
| Status ochronny | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
 Systematyka w Wikispecies |
|||||||||||||||||||||||||||||
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|||||||||||||||||||||||||||||
.gif/240px-Horizontal_rule_line_(black-blue).gif){kind=small}
Suseł perełkowany (Spermophilus suslicus syn. Citellus suslicus) to gryzoń, ssak z rodziny wiewiórkowatych. Długość ciała 18-23 cm, ogona 14-25 cm, ciężar 200-500 g. Futro od zółtawobrązowego do czerwonawobrązowego. Cechą odróżniającą go od susła moręgowanego są jasne, wyraźne plamki na grzbiecie i ogonie który jest krótszy od ogona jego krewniaka. Pokarmem susła perełkowanego są trawy, zioła, bulwy, nasiona, jagody oraz owady i jaja ptaków naziemnych. W ciągu dnia prowadzi aktywny tryb życia. Zapada w długi sen zimowy - do 7 miesięcy. Miot raz w roku: 2-11 młodych. Ciąża trwa 25-26 dni.
Niegdyś licznie występował na obszarach leśnostepowych i półpustynnych północnej półkuli (m.in. Polska, Ukraina, Mołdawia, Rosja, itd.). Coraz rzadszy z powodu zalesiania lub przeznaczania terenów obejmujących siedliska na cele rolnicze. Od 1984 roku objęty całkowitą ochroną gatunkową. Jako gatunek ginący umieszczony jest w Czerwonej Księdze zagrożonych gatunków, obecnie występuje w południowo-wschodniej Europie. W Polsce występuje jeszcze w południowej Lubelszczyźnie i na Zamojszczyźnie.
Największa kolonia znajduje się na dawnym trawiastym lotnisku w Świdniku (ok. 11 tys. osobników). Planowana rozbudowa lotniska zagrażała susłom, jednak dzięki porozumieniu ekologów i władz lokalnych przesunięto lokalizację pasa startowego, a kolonia susłów została objęta dodatkową ochroną[1].
[edytuj] Przypisy
- ↑ Nieśpiał, Tomasz, ""Z ekologiem można się dogadać"", Gazeta Wyborcza, 19 lipca 2007 [dostęp 19 lipca 2007].
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
