Synagoga w Wodzisławiu

Z Wikipedii


Synagoga w Wodzisławiu
widok sprzed wojny
Data budowy	pierwsza połowa XVII wieku
Data zniszczenia	II wojna światowa, 1987
Tradycja	ortodoksyjna
Budulec	murowana
Obecnie	ruina
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Synagoga w Wodzisławiu - synagoga znajdująca się w Wodzisławiu przy placu między ulicami Ariańską i Okopową.

Synagoga została zbudowana w pierwszej połowie XVII wieku. Początkowo myślano, że synagogę wybudowano w drugiej połowie XVI wieku jako zbór kalwiński i dopiero około 1620 roku oddana wodzisławskiej gminie żydowskiej, lecz ostatnie badania wykazały, że jest to nieprawdą.

W latach 40. XVIII wieku synagoga została przebudowana i zostało również dobudowane sklepienie babińca. Podczas II wojny światowej hitlerowcy zdewastowali synagogę, następnie urządzili w niej magazyn. Po zakończeniu wojny budynek synagogi przebudowane na spichlerz, wówczas zburzono ścianę dzielącą salę główną i babiniec oraz podzielono wnętrze ścianką na trzy pomieszczenia.

W 1975 roku zamierzano w synagodze otworzyć gminny ośrodek kultury i natychmiast rozpoczęto prace remontowe, które równie szybko zakończono. W 1987 roku podczas wichury zerwał się dach bożnicy i od tego czasu popadła ona w ruinę. W 1996 roku, podjęto próbę pozyskania funduszy na odbudowę synagogi, lecz niestety się nie powiodła. Obecnie pozostaje w stanie ruiny.

W lipcu 2007 roku Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego przekazało ponad 200 tysięcy złotych na na zabezpieczenie ruin synagogi^[1].

Murowany z cegły i kamienia budynek synagogi wzniesiono na planie prostokąta, z przyporami wspierającymi ściany. Pierwotnie wewnątrz mieściła się prostokątna sala główna, z obecnie zachowanymi jedynie śladami bimy oraz murami obwodowymi, bez sklepienia i jakichkolwiek detalów. W zachodniej części mieścił się przedsionek, nad którym znajdował się babiniec z biurami kahału. Pierwotnie synagoga była kryta dachem łamanym polskim podbitym gontem, a w okresie międzywojennym blachą.

Synagoga jest obiektem, który stanowi wartość zabytkową. Została ona wpisana do krajowego rejestru zabytków nieruchomych pod numerem 209 w dniu 23 czerwca 1967 roku.