Sytuacja prawna i społeczna osób LGBT na Cyprze
Z Wikipedii
Cypr w kwestii homoseksualizmu pozostaje społeczeństwem głęboko konserwatywnym światopoglądowo. Osoby homoseksualne postrzegane są jako niemoralne i zboczone. Jednak w związku ze wstąpieniem do Unii Europejskiej Cypr musiał znowelizować swoje ustawodawstwo w kwestii praw człowieka, w tym dotyczące orientacji seksualnej i płci psychicznej.
Spis treści |
[edytuj] Kodeks karny
Męskie czyny homoseksualne były przestępstwem od 1889 roku. Jako, że Cypr był wówczas kolonią brytyjską, na wzór prawa brytyjskiego ustawodawstwo cypryjskie nie odnosiło się do homoseksualizmu kobiet.
W roku 1993 Alecos Modinos, przywódca Cypryjskiego Ruchu na Rzecz Wyzwolenia Gejów (Apeleftherotiko Kinima Omofilofilon Kiprou) wygrał sprawę przed Europejską Konwencją Praw Człowieka, która uznała, że cypryjskie ustawodawstwo zakazujące homoseksualizmu narusza prawo do prywatności w życiu osobistym. Jednak cypryjscy ustawodawcy odmówili liberalizacji ustawy. Dopiero w obliczu zagrożenia perspektywy wejścia do Unii Europejskiej, stosunki homoseksualne zostały zalegalizowane w 1998 roku. Po raz pierwszy prawo odniosło się nie tylko do męskiego, ale również do kobiecego homoseksualizmu. Jednak podczas gdy stosunki heteroseksualne dozwolone były od szesnastego roku życia, limit dla homoseksualnych ustalono na 18 lat. Oprócz tego nowa ustawa wprowadziła dyskryminację przeciw homoseksualistom w sferach wolności słowa, ekspresji, prasy i stowarzyszeń.
W 2000 roku zasady te zostały zliberalizowane, a w roku 2002 ustalono 17 lat jako uniwersalny wiek od którego dozwolone są stosunki seksualne, obowiązujący zarówno homo jak i heteroseksualistów[1]. Jednak wojsko nadal nie przyjmuje homoseksualistów, uznając homoseksualizm za chorobę psychiczną, a czyny homoseksualne mogą na podstawie prawa wojskowego zostać uznane za przestępstwo[2].
W Tureckiej Republice Cypru Północnego homoseksualizm nadal pozostaje nielegalny.
[edytuj] Prawa cywilne
W roku 1988 został utworzony Cypryjski Ruch na Rzecz Wyzwolenia Gejów (Apeleftherotiko Kinima Omofilofilon Kiprou), pierwsza cypryjska organizacja LGBT.
W latach dziewięćdziesiątych część turystów podejrzewanych o homoseksualizm lub bycie zakażonym wirusem HIV była nie wpuszczana do kraju, lub potem szybko deportowana.
Cypryjski Kościół Ortodoksyjny jest potężną organizacją społeczną i polityczną, a jego ówczesny przywódca Arcybiskup Chrysostomos I wielokrotnie twierdził, że homoseksualizm jest niemoralny i powinien pozostać zakazany. Stwierdził też, ze AIDS może być przenoszone przez przypadkowy kontakt z chorym[3], oburzając ekspertów i bardziej liberalnych Cypryjczyków.
Pancratios Meraklis, inny ortodoksyjny ksiądz, wspierał uchylenie zakazu i publicznie przyznał, że jest chory na AIDS, zaprzeczył jednak jakoby był homoseksualistą. W 1996 Meraklisowi wytoczono proces karny z oskarżenia o sodomię, wywołując spore zamieszki, które zatrzymały sprawę. Meraklis był potem wymieniany jako poważny kandydat na biskupa, ale jego kandydatura została zablokowana przez Chrysostomosa.
W 2003 roku odmówiono wydania prawa jazdy dwudziestoośmioletniemu mężczyźnie, twierdząc, że jest "niestabilny psychicznie". Mężczyzna został wyrzucony z wojska za homoseksualizm, który jest przez nie uznawany za chorobę psychiczną[4].
Od roku 2004 wprowadzono prawo antydyskryminacyjne, które wprost zakazuje dyskryminacji ze względu na orientację seksualną przy zatrudnieniu[5]. Ustawa została zaprojektowana tak aby spełniać wymogi unijnej dyrektywy ramowej dotyczącej zatrudnienia z 2000 roku (2000/78/WE).
Prawa człowieka w kontekście osób LGBT pozostają tematem głęboko kontrowersyjnym wśród cypryjskiej opinii publicznej.
[edytuj] Prawo rodzinne
Cypr uznaje tylko małżeństwa między mężczyzną, a kobietą. Państwo nie uznaje małżeństw między osobami tej samej płci, związków partnerskich, ani konkubinatów.
