Szamoty (Warszawa)
Z Wikipedii
Szamoty - niegdyś wieś w gminie Skorosze, województwie warszawskim, w powiecie warszawskim, ulokowana wzdłuż bazaltowego traktu łączącego Warszawę z Pruszkowem; w latach 1952 - 1954 część Czechowic, w latach 1954-1977 część miasta Ursus, od 1977 część Warszawy wchodząca w skład dzielnicy Ursus.
Spis treści |
[edytuj] Informacje ogólne
Obszar - 1,8 km²
Szamoty graniczą:
- od zachodu z Gołąbkami, Niedźwiadkiem.
- od północy z dzielnicami Bemowo, Włochy i powiatem warszawskim zachodnim
- od wschodu z dzielnicą Włochy
- od południa z Skoroszami
[edytuj] Historia
Wcześniej wieś nosiła nazwę Bożeja a następnie Szwaby.
Pierwsza wzmianka dotycząca tej wsi pochodzi z 1479 roku.
Jej ówczesnymi właścicielami Byli: Szwabowie, Stossowie, Płońscy, Bieńkowscy, Zielińscy, Dobietccy, Popławscy i Bucholcowie.
W 1864 roku ukazem cara Aleksandra II dokonano uwłaszczenia następujących chłopów: Schneidera, Szadkowskiego i Wiśniewskiego.
Bardzo ważnym wydarzeniem w życiu wsi było oddanie do użytku Kolej Warszawsko-Kaliskiej, która przecięła północną cześć gruntów wsi Szamoty.
20 października 1932 roku nastąpiło połączenie linii kolejowych warszawsko-kaliskiej z warszawsko-wiedeńską. Trzy kilometrowy odcinek torów przeciął wschodnią część pól wsi Szamoty pomiędzy stacjami kolejowymi: Warszawa Gołąbki i Warszawa Włochy
Za początek końca wsi, uważa się rok 1921 wtedy to Dyrekcja zakładów, zakupiła od Leona i Antoniego Trębskich oraz Jankowskich około 2 hektarów ziemi pod budowę fabryki należącej do Zakładów Mechanicznych Ursus.
Rozpoczął się okres powolnego wchłaniania wsi przez rozrastającą się fabrykę.
W 1937 roku dyrekcja PZInż Podjęła decyzje o budowie Kuźni, przeznaczono na ten cel boisko RKS/u Ursus, dokupiono jeszcze Staw i łąkę Trembskich. Pieniądze wypłcone przez fabrykę poszły częściowo na budowę remizy strażackiej i urzędu gminy w Czechowicach (ul. Rynkowa 8) oraz częściowo na szkołę w Skoroszach.
Tuż po wojnie zakład wykupił gospodarstwo braci Kosińskich. wybudowano tam dom kultury oraz dwa domy mieszkalne z czerwonej cegły.
W 1952 fabryka rozwijająca się w kierunku północnym przekroczyła Bazaltowy trakt. Ruch uliczny skierował się ulicami: Jagiełły (wtedy Mickiewicza) i Traktorzystów
Fabryka coraz bardziej rozrastała się, wykupując coraz więcej terenu od właścicieli. Którzy przenosili się do pobliskich Czechowic.
Przez taką politykę na terenie Szamot w samym środku znajdowała się fabryka a od wschodu (od Włoch) i od zachodu (od Gołąbek) pozostały, wybudowane tuż po wojnie baraki mieszkalne, które służyły jako hotele pracownicze. Ostatecznie i one zostały wchłonięte przez zakład, kiedy to w połowie lat 70, została podjęta decyzja o licencyjnej rozbudowie zakładu.
[edytuj] Gospodarze
Od strony Włoch
- lewa strona drogi:
- Gospodarstwo braci Zygmunta i Franciszka Kosińskich
- Sad administrowany przez Jerzego Leinbacha.
- Gospodarstwo Łukasza Nyca
- Gospodarstwo Stefana Bucholca
- prawa strona drogi:
- Gospodarstwo Józefa Rosiaka - Najbliżej nasypu kolejowego wybudowanego w 1932 roku.
- Gospodarstwo Edwarda Kowalika
- Gospodarstwo Bolesława Wojciechowskiego
- Gospodarstwo Sylwestra Wiśniewskiego
- Gospodarstwo Ludwika Wangerta
- Gospodarstwo Anieli i Władysława Jakubczaków
- Gospodarstwo Władysława Jelonka - u niego początkowo miał swoją kuźnię Edward Sadowski
- Gospodarstwo Trębskich
- Gospodarstwo Władysława Szadkowskiego i Franciszki Wiśniewskiej
- Gospodarstwo Władysława Wojciechowskiego
- Gospodarstwo Stanisława Ruchowskiego
- Gospodarstwo Jana Stępniewskiego - ostatniego przedwojennego sołtysa Szamot
- Gospodarstwo Sylwestra Tumińskiego
- Gospodarstwo Józefa Nyca - Do tego gospodarza przeniósł swoją kuźnię Edward Sadowski
- Gospodarstwo Szpudów - zamordowanych przez Niemców w 1939 roku
[edytuj] Współczesność
Obecnie na terenie Szamot planowana jest budowa centrum rekreacyjne i mieszkania.
W północno - wschodniej części - przy ulicy Posag 7 Panien - znajduje się zajezdnia autobusowa firmy Mobilis.
Istnieją plany, aby w jednej z po zakładowych hal swoją wystawę miało Muzeum Motoryzacji i Techniki w Otrębusach.
Na terenie dawnych zakładów znajduje się też Zbór Świadków Jehowy.
[edytuj] Zobacz też:
[edytuj] Źródła:
- Informacje z opracowania Wojciecha Przybylskiego pt. "Wiejskie korzenie Ursusa".
