Szczęka

Z Wikipedii

Szczęka (łac. maxilla) albo kość szczękowa (łac. os maxillare) - kość parzysta, stanowiąca zasadniczą część składową czaszki twarzowej. Kość szczękowa składa się z dwóch części, z któych jedna jest ustawiona pionowo, a druga poziomo.

Część pionowa stanowi trzon (corpus) tej kości, który ustawia się w ten sposób, że jego powierzchnia przyśrodkowa stanowi część bocznej ściany jamy nosowej, powierzchnia boczna jest zasłonięta umocowaną do niej kością jarzmową, zaś powierzchnie przednia i tylna tworzą zewnętrzny zarys dolnego odcinka czaszki twarzowej. Powierzchnia górna trzonu szczęki, czyli oczodołowa, stanowi większą część dolnej ściany oczodołu. Na powierzchni przedniej trzonu szczęki poniżej otworu oczodołowego znajduje się niewielkie wgłębienie, zwane dołem nadkłowym. We wnętrzu szczęki znajduje się zatoka szczękowa wypełniona powietrzem. Pojemność tej zatoki wynosi ok. 24 cm³.

Szczęka jest kością parzystą, to znaczy w czaszce występują dwie szczęki: lewa i prawa, stanowiące swoje lustrzane odbicie. Błędem jest nazywanie żuchwy szczęką (dolną).

To jest tylko zalążek artykułu związanego z anatomią. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.