Szczeliniec Wielki

Z Wikipedii

Szczeliniec Wielki
Widok na masyw z Fortu Karola (Szczeliniec Mały i Szczeliniec Wielki)
Państwo	Polska, Europa
Pasmo	Góry Stołowe, Sudety
Wysokość	919 m n.p.m.
Wybitność	259 m
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Szczeliniec Wielki – (niem. Große Heuscheuer, czes. Velká Hejšovina) to najwyższy szczyt (919 m n.p.m.) w Górach Stołowych na terenie Parku Narodowego Gór Stołowych. Należy on do Korony Gór Polskich i jest jedną z największych atrakcji turystycznych Sudetów z przepięknym rezerwatem krajobrazowym i tarasami widokowymi z panoramą Sudetów.

[edytuj] Walory turystyczne

Pomimo niedużej wysokości bezwzględnej szczyt ten jest widoczny już z daleka jako trapezoidalny blok skalny porośnięty lasem iglastym. Piaskowcowa powierzchnia szczytu jest zwietrzała i popękana, dzięki czemu tworzy różnorodne formy skalne przypominające swoim wyglądem ludzi oraz zwierzęta ("Wielbłąd", "Mamut", "Słoń", "Kwoka", "Małpa", "Pies", "Żółw", "Sowa", "Fotel Pradziada") oraz głębokie wąwozy i korytarze ("Piekiełko", "Diabelska Kuchnia"). Ciekawostką są dwie skały tzw. chybotki – "Kołyska Księżniczki Emilki" oraz "Serce Ducha Gór" – pomimo znacznej masy można je niewielkim wysiłkiem poruszyć. Wewnątrz licznych korytarzy panuje swoisty mikroklimat a w niektórych miejscach śnieg utrzymuje się do lipca.

Na szczyt prowadzi kręty szlak ze schodów ułożonych w 1814 przez Franza Pabela – sołtysa pobliskiego Karłowa. Od północnej strony wiedzie na przełęcz między Szczelińcami szlak z Pasterki. Na okrężnej, jednokierunkowej trasie biegnącej wierzchowiną Szczelińca znajduje się również schronisko turystyczne Szwajcarka wybudowane w 1846 roku w stylu tyrolskim (wówczas jako Schweizerei). Wstęp na teren rezerwatu jest płatny.

Pierwsze ślady bytności na szczycie ludzi datują się na rok 1576 r. Anonimowi mnisi wyryli wtedy na skale zwanej Fotelem Pradziada napis IHSV 1576. Podczas wojny trzydziestoletniej 1618-1648 skały Szczelińca prawdopodobnie służyły jako miejsce schronienia prześladowanym protestantom. W XIX w. szczyt stał się już ogólnie znaną atrakcją turystyczną. Odwiedziło go wiele znanych osobistości, m.in. Johann Wolfgang von Goethe.

Bardzo blisko Szczelińca Wielkiego znajduje się nieco niższy, ale równie rozległy masyw Szczelińca Małego. Szczeliniec Mały jest objęty ochroną ścisłą, całkowicie zamkniętym dla ruchu turystycznego. Do połowy lat 80. XX w. wolno się tam było jeszcze wspinać pod warunkiem posiadania uprawnień taternickich, obecnie jednak teren ten został całkowicie zamknięty.