Szewcy
Z Wikipedii
Szewcy. Naukowa sztuka ze "śpiewkami" w trzech aktach – dramat określany jako groteskowy i modernistyczny napisany przez Stanisława Ignacego Witkiewicza w latach 1931-1934 i wydany w Krakowie w roku 1948. Po raz pierwszy wystawiony w roku 1957 w Sopocie.
W utworze Witkacy przedstawił obraz przyszłego społeczeństwa, ukazując również swoje katastroficzne przeczucia na jego temat. Dramat zamyka w sobie namiastkę wyobrażenia pisarza o mechanizacji społeczeństwa i następnie upadku cywilizacji, stanowi krytykę rewolucji, kapitalizmu, komunizmu i faszyzmu.
[edytuj] Fabuła
Szewcy cierpią z powodu ciężkiej, bezsensowej i bezmyślnej pracy, w której czują się wykorzystywani, upokarzani. Ich ciemiężycielem jest Robert Scurvy, który z obawy przed buntem swoich pracowników, wraz z „Dziarskimi Chłopcami” przeprowadza zamach stanu, dzięki któremu osiąga władzę. Szewcy zostają zamknięci w „leniwni” i skazani na bezczynność. Buntują się więc, przedostają przez przegrodę oddzielającą ich od warsztatu i wracają do, wcześniej nienawidzonej, pracy. Wybucha rewolucja, której zwycięzcami okazują się być szewcy. Pozbywają się ciemiężycieli i swego przywódcy Sajetana. Wkrótce padają ofiarą kolejnej rewolucji, tym razem technokratycznej i biurokratycznej, niosącej ze sobą całkowitą mechanizację życia społecznego. Jej przywódcą jest Hiper-Robociarz, zaś władzę sprawują Towarzysz X i Towarzysz Abramowski.
[edytuj] Niektóre osoby dramatu
- Sajetan Tempe – majster szewski przewodzący tytułowym szewcom
- Robert Scurvy – prokurator
- Gnębon Puczymorda – przywódca organizacji „Dziarskich Chłopców”
- Irina Wsiewołodna Zbereźnicka-Podberezka – księżna
- Hiper-Robociarz
- Ferdusieńko – lokaj
- Dwaj dygnitarze – Towarzysz X i Towarzysz Abramowski
