Szkło wodne

Z Wikipedii

Szkło wodne - roztwór wodny krzemianów sodu lub potasu. Powstaje w wyniku reakcji wodnego roztworu wodorotlenku sodu lub wodorotlenku potasu z krzemionką.

Jakkolwiek czasami podaje się wzory sumaryczne szkła wodnego, w rzeczywistości składa się ono z mieszaniny cyklicznych i liniowych oligomerów krzemianowych, powstających na skutek pękania wiązań Si-O-Si w krzemionce i powstawania w to miejsce grup -SiONa lub SiOK. Proporcje układów cyklicznych i liniowych oraz ich średnie masy cząsteczkowe zależą od proporcji wodorotlenków do krzemionki oraz stężenia roztworu.

Szkło wodne jest cieczą, której lepkość rośnie gwałtownie wraz ze wzrostem stężenia krzemianów w wodzie. Po odparowaniu wody, ze szkła wodnego powstaje półprzezroczysta masa, o strukturze zbliżonej do szkła, nie posiadająca jednak typowych cech użytkowych szkła, ze względu na zbyt duży udział jonów metali w mieszaninie.

Szkło wodne otrzymywane bezpośrednio z nieoczyszczonego dobrze piasku posiada barwę brunatną i jest stosowane głównie jako klej i kit w budownictwie.

Szkło wodne otrzymywane z oczyszczonej, przetopionej krzemionki posiada szereg zastosowań:

• produkuje się z niego watę szklaną
• produkuje się z niego żywice silikonowe
• stosuje się je jako spoiwo do materiałów ceramicznych
• otrzymuje się z niego błyszczące powierzchnie materiałów ceramicznych.