Szmalcownik
Z Wikipedii
Szmalcownik – gwarowe słowo, które w Polsce przed II wojną światową miało kilka podobnych znaczeń: przemytnik, paser lub łapówkarz.
Podczas okupacji niemieckiej słowo to nabrało nowego, bardziej pejoratywnego znaczenia, jako określenie osoby wymuszającej okup na ukrywających się Żydach i pomagających im Polakach lub donoszącej na nich za pieniądze do władz okupacyjnych. Zjawisko szmalcownictwa było traktowane przez Armię Krajową jako akt zdrady i karane śmiercią. Nadal pozostający w mocy artykuł 1 pkt. 2 dekretu PKWN z 31 sierpnia 1944 o wymiarze kary dla faszystowsko-hitlerowskich zbrodniarzy winnych zabójstw i znęcania się nad ludnością cywilną i jeńcami oraz dla zdrajców Narodu Polskiego wydawanie Niemcom osób przez nich poszukiwanych ściga jako zbrodnię karaną śmiercią[1]. Wymuszanie zaś od takich osób pieniędzy (art. 2) karą pozbawienia wolności do lat 15 lub dożywotnim pozbawieniem wolności.
[edytuj] Zobacz też
Przypisy
- ↑ przepis ten nie przewidywał żadnej innej (niższej) kary, zatem sądy w tych przypadkach zawsze orzekały karę śmierci; po usunięciu kary śmierci z polskiego systemu prawnego, na podstawie art. 13 ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks karny orzeka się karę dożywotniego pozbawienia wolności