Tadeusz Wituski

Z Wikipedii

Tadeusz Wituski (ur.1911 w Poznaniu - zm.1994 w Warszawie) - polski pianista i pedagog.

Pochodził z Poznania, tam ukończył też gimnazjum w 1931 r., a następnie klasę fortepianu w Wielkopolskiej Szkole Muzycznej. W 1935r., po uzyskaniu tytułu wirtuozerskiego pracował jako nauczyciel w swojej rodzimej szkole. Do wybuchu wojny koncertował w Auli Uniwersytetu Poznańskiego, oraz w poznańskiej rozgłośni Polskiego Radia i uczestniczył w około stu audycjach szkolnych dla młodzieży gimnazjalnej na terenie ówczesnych województw poznańskiego i pomorskiego.

W czasie wojny, z nadejściem okupacji niemieckiej został wysiedlony z Poznania i na pewien czas osiadł na wsi w okolicach Ostrowca Świętokrzyskiego, a następnie w Warszawie. Dalej koncertował, głównie w prywatnych mieszkaniach. Kształcił się także pod kierunkiem prof. Zbigniewa Drzewieckiego, samemu udzielając lekcji gry, przyszłemu kompozytorowi, Tadeuszowi Bairdowi.

Po zakończeniu wojny, podróżował występując z recitalami, głównie muzyki Chopinowskiej. Koncertował w Filharmonii Katowickiej, Pomorskim Domu Sztuki oraz ponownie w Auli Uniwersytetu Poznańskiego. Wiele pochlebnych opinii ukazało się w prasie po jego występie przed warszawską publiką, w Sali Roma w 1946r.

Jego współpraca z Polskim radiem w Warszawie zaowocowała licznymi, nadawanymi często w niedziele recitalami muzyki Chopinowskiej.

Jako pedagog, Wituski w 1947r., podjął pracę w Wydziale Nauczycielskim Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie, gdzie pracował kolejno jako zastępca profesora i i starszy wykładowca. Współpracował także z Zakładem Wychowania Muzycznego Wyższej szkoły Pedagogicznej w Olsztynie.

Był odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim OOP, oraz odznaką Zasłużonego Działacza Kultury.

Zmarł w Warszawie 14 czerwca 1994r.