Tadeusz Wojciechowski (historyk)
Z Wikipedii
Tadeusz Wojciechowski, (ur. w 1838 r. w Krakowie, zm. w 1919 we Lwowie) polski historyk, profesor i rektor Uniwersytetu Lwowskiego, współzałożyciel i prezes Towarzystwa Historycznego we Lwowie, członek Akademii Umiejętności.
Specjalizował się we wczesnej historii polskiego średniowiecza. Po studiach na UJ, które ukończył w roku 1858 i w Wiedniu (1858-1860) pracował do roku 1875 w Bibliotece Jagiellońskiej. W okresie powstania styczniowego (1863-1864) był więziony przez władze austriackie pod zarzutem uprawiania działalności konspiracyjnej.
W latach 1883-1907 profesor, a następnie rektor uniwersytetu we Lwowie; od 1909 r. członek austriackiej Izby Panów.
Jego mistrzowskie prace historyczne charakteryzowało podejście krytyczne i analityczne. Szeroko stosował toponomastykę dla rekonstrukcji osadnictwa w Małopolsce we wczesnym średniowieczu. Opisywał zabytki sztuki sakralnej, dążył do uporządkowania legend wczesnopiastowskich; za krytyczne podejście do żywota św. Stanisława, a zwłaszcza konfliktu biskupa z królem został ostro skrytykowany przez koła zbliżone do Kościoła. Autor następujących prac:
- "Rozbiór starożytności słowiańskich" (1873),
- "O Piaście i piaście" (1895),
- "Kościół katedralny w Krakowie" (1900),
- "Szkice historycznych XI wieku" (1904),
A także:
- "O Rocznikach polskich X-XV wieku" (1880),
- "O Kazimierzu Mnichu" (1881).
Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
