Taifa (królestwa)
Z Wikipedii
Taifa to nazwa małych muzułmańskich królestw lub państw-miast uformowanych na terenie Półwyspu Iberyjskiego (arab. Al-Andalus) w czasach istnienia i po rozpadzie Kalifatu Kordowy w 1031 i państwa Almorawidów w XII wieku.
Królestwa taify dwukrotnie wzywały ludy północnej Afryki do walki z chrześcijanami. Fanatyczni Almorawidzi zostali zaproszeni po upadku Toledo w 1085, a Almohadzi po stracie Lizbony w 1147. Te radykalne państwa muzułmańskie nie pomogły jednak państwom taify, a ponadto włączyły je do swoich imperiów.
W czasie swojej świetności, w wieku XI i pierwszej połowie XII wieku, emirzy taifa rywalizowali ze sobą nie tylko na polu militarnym, ale także na dworach, zapraszając znanych i cenionych wówczas poetów i artystów.
Jako że arabscy muzułmanie stanowili tylko pięcioprocentową część populacji Hiszpanii, taifa były słabe militarnie, co wiodło do częstych zwycięstw państw chrześcijańskich. Ponieważ często nie dysponowały odpowiednią siłą roboczą i liczebnością, akty kapitulacyjne obligowały ich do opłacania rocznego trybutu, pariasu.
Głównymi państwami taify były: Grenada, Sewilla, Toledo, Saragossa, Badajoz, Denia. Najwięcej w jednym momencie było ich dwadzieścia jeden.
Zobacz też: Historia Hiszpanii