Taurodontyzm

Z Wikipedii

	Nieprawidłowości wielkości i kształtu zębów
()
ICD-10:	K00.2
K00.2.0 {{{X.0}}}
K00.2.1 {{{X.1}}}
K00.2.2 {{{X.2}}}
K00.2.3 {{{X.3}}}
K00.2.4 {{{X.4}}}
K00.2.5 {{{X.5}}}
K00.2.6 {{{X.6}}}
K00.2.7 {{{X.7}}}
K00.2.8 {{{X.8}}}
K00.2.9 {{{X.9}}}

Taurodontyzm (ang. taurodontism, z gr. ταύρος = byk + δόντι = ząb + przyrostek -ιςμος) – powiększenie komory zęba trzonowego spowodowane odwróceniem stosunku korona: korzeń zęba. Źródłosłów terminu wskazuje na podobieństwo takich zębów do zębów zwierząt kopytnych. Według Shawa^[1] zęby taurodontyczne można podzielić na:

• hipotaurodontyczne (hypotaurodont)
• hipertaurodontyczne (hypertaurodont)
• mezotaurodontyczne (mesotaurodont).

Cecha występowała fizjologicznie u neandertalczyków, u ludzi współczesnych występuje jako izolowana cecha dysmorficzna albo jako część obrazu klinicznego zespołów wad wrodzonych i chorób o podłożu genetycznym. Taurodontyzm występuje u około 40% pacjentów z zespołem Klinefeltera^[2].

Przypisy