Thomas de Quincey

Z Wikipedii

Thomas de Quincey (15 sierpnia 1785 - 8 grudnia 1859) angielski pisarz oraz myśliciel epoki romantyzmu. Główny twórca eseju w literaturze XIX wiecznej; gatunek ten poddał modyfikacji i dał podstawy do jego dalszego rozwoju.

Stał się znany za sprawą dzieła Wyznania angielskiego opiumisty (1822), na które składają się dywagacje, wrażenia i intelektualne wywody autora systematycznie poddającego się działaniu narkotyku. Książka stanowi dziś cenne źródło wiedzy o wrażliwości narkotycznej romantyków oraz ciekawy kontekst (także poprzez liczne nawiązania późniejszych twórców) do dekadentyzmu.

Quincey pisał również eseje z zakresu literatury i filozofii - min. O morderstwie jako jednej ze sztuk pięknych czy wstęp do wydań poezji tzw. poetów jezior. Jego dziełom zawsze towarzyszyła erudycja, lekkość języka, bogactwo odniesień literackich i kulturowych.

Twórczością Quinceya inspirowali tacy twórcy jak min. Edgar Allan Poe, Charles Baudelaire, Fitz Hugh Ludlow, Jorge Luis Borges, Joris-Karl Huysmans, a w muzyce - Hector Berlioz. W Polsce poetą, którego inspirowały pisma de Quinceya był Juliusz Słowacki.