Timofiej Chriukin

Z Wikipedii

Timofiej Timofiejewicz Chriukin (ros. Тимофей Тимофеевич Хрюкин) (8 czerwca 1910 Jejsk – 19 lipca 1953 Moskwa) – radziecki wojskowy, generał pułkownik pilot, dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego (1939, 1945)

Urodził się w Jejsku w obwodzie krasnodarskim. W dzieciństwie pracował jako parobek u bogatych Kozaków. Po rewolucji październikowej pracował jako robotnik, a w wieku 15 lat zaczął się uczyć w szkole wieczorowej. W 1926 roku wstąpił do Komsomołu, gdzie został sekretarzem komitetu rejonowego. Jednocześnie uczył się na wieczorowym instytucie dla robotników tzw. rabfaku, który ukończył w 1932 roku. W 1929 roku wstępuje do Wszechzwiązkowa Partia Komunistyczna (bolszewików).

Po ukończeniu rabfaku został powołany do Armii Czerwonej i skierowany do wojskowej szkoły pilotów w Ługańsku, którą ukończył w 1933 roku. Następnie został skierowany do jednostki lotnictwa bombowego, gdzie zostaje dowódcą zwiadu.

W 1936 roku na ochotnika zgłasza się i wyjeżdża do Hiszpanii, gdzie bierze udział w hiszpańskiej wojnie domowej jako pilot – dowódca oddziału lotnictwa bombowego. W Hiszpanii przebywa do 1937 roku, za udział w walkach w Hiszpanii w dniu 22 lutego 1939 roku zostaje nagrodzony tytułem Bohatera Związku Radzieckiego.

Po powrocie z Hiszpanii na ochotnika zgłasza się i wyjeżdża w 1938 roku do Chin, gdzie dowodzi eskadrą bombową w walkach z wojskami japońskimi. W 1939 roku rozpoczął kurs wyższych dowódców w Akademii Sztabu Generalnego i został mianowany dowódcą 14 Armii Lotniczej. Jako dowódca tej armii bierze udział w wojnie radziecko-fińskiej. W 1940 roku mianowany na stopień komdiwa (gen.mjr pil).

W 1941 roku po ukończeniu kursu przy Akademii Sztabu Generalnego został mianowany dowódcą 12 Armii Lotniczej, którą dowodził po ataku Niemiec na ZSRR na południu Ukrainy. W sierpniu 1941 roku zostaje mianowany dowódcą lotnictwa Frontu Karelskiego, zostaje wtedy mianowany generałem porucznikiem.

W lipcu 1942 roku zostaje dowódcą lotnictwa Frontu Południowo-Zachodniego i podległych sobie jednostek lotniczych organizuje 8 Armię Lotniczą, której został dowódcą. Armią tą dowodzi do lipca 1944 roku i w tym czasie bierze udział w bitwie stalingradzkiej, w walkach o wyzwolenia Zagłębia Donieckiego, Ukrainy i Krymu.

W lipcu 1944 roku został dowódcą 1 Armii Lotniczej wchodzącej w skład 3 Frontu Białoruskiego. Dowodził tą armią w trakcie wyzwalania Białorusi, terenów nadbałtyckich, Polski oraz zajęciu Prus Wschodnich. W 1944 roku zostałmianowany generałem pułkownikiem, a w dniu 19 kwietnia 1945 roku po raz drugi zostaje nagrodzony tytułem Bohatera Związku Radzieckiego.

1 Armią Lotniczą dowodzi do 1946 roku, kiedy został mianowany zastępcą dowódcy sił powietrznych ZSRR, funkcję tę pełnił do 1947 roku. W latach 1947 – 1950 studiował w Akademii Sztabu Generalnego, a po jej ukończeniu ponownie został zastępcą dowódcy sił powietrznych ZSRR. Funkcję tę pełni do śmierci.

Zmarł 19 lipca 1953 roku w Moskwie i został pochowany na cmentarzy nowodziewiczym.