TIROS 1
Z Wikipedii
| TIROS 1 | |
 |
|
| Inne nazwy | TIROS I, TIROS-A, A-1 |
| Zaangażowani | NASA, US Army Signal Research and Development Lab, US Weather Bureau, US Naval Photographic Interpretation Center (USA) |
| Indeks COSPAR | 1960-002B |
| Rakieta nośna | Thor Able II |
| Miejsce startu | Centrum Lotów Kosmicznych imienia Johna F. Kennedy'ego, USA |
| Orbita (docelowa, początkowa) |
|
| Perygeum | 693 km |
| Apogeum | 750 km |
| Okres obiegu | 99,16 min |
| Nachylenie | 48,4° |
| Mimośród | 0,004012 |
| Czas trwania | |
| Początek misji | 1 kwietnia 1960 (11:40:09 GMT) |
| Koniec misji | 15 czerwca 1960 |
| Wymiary | |
| Wymiary | średnica 1,07 m; wysokość 0,56 m |
| Masa całkowita | 122,5 kg |
TIROS 1 (ang. Television Infrared Observational Satellite; Satelita obserwacji telewizyjnych i podczerwonych) - pierwszy w historii satelita meteorologiczny. Przesłał pierwsze zdjęcia Ziemi widzianej z Kosmosu. TIROS 1 był przełomem we współczesnej meteorologii; zmienił sposób w jaki postrzegamy Ziemię i w jaki sposób zbieramy dane o atmosferze. Zamiast oddzielnych kontynentów, można było po raz pierwszy zaobserwować, że ziemia i atmosfera ziemska to jedna całość. Ropoczął długą serię satelitów serii TIROS. Jej następczyniami były serie ITOS i NOAA.
Spis treści |
[edytuj] Opis misji
Statek TIROS 1 został opracowany przez Goddard Space Flight Center, część NASA, oraz firmy: Radio Corporation of America (RCA), Astro Electronic Division (dzisiejszy Lockheed Martin). Satelitą zarządzało US Weather Bureau (dzisiejsza National Oceanic and Atmospheric Administration). Zadaniem statku były globalne obserwacje pogody. TIROS 1 był pierwszym w historii satelitą pogodowym. Satelita pracował bez zakłóceń do 15 czerwca 1960 (awaria zasilania). Przez 79 dni pracy przesłał na Ziemię 22 952 zdjęć pokrywy chmur (w tym 19389 użytecznych pod względem meteorologicznym).
Statek cały czas pozostaje na orbicie. Żywotność orbity obliczona była na 50 lat.
[edytuj] Budowa i działanie
Szkielet satelity wykonano z aluminium i stali nierdzewnej. Pokrycie statku stanowiło 9 2000 ogniw słonecznych, każde o wymiarach 1 na 2 cm. Gromadziły energię w 21 akumulatorach niklowo-kadmowych. U spodu statku zamontowano trzy stałopędne silniczki nadające satelicie ruch obrotowy z prędkością od 8 do 12 obrotów na minutę. Do łączności z Ziemią używano pojedynczej anteny monopolowej. Umieszczona była na szczycie statku. Dwie anteny dipolowe (4 pręty wystające ze spodu statku) służyły do nadawania telemetrii (częstotliwość 235 MHz; moc 2W). Wysłanie 32 obrazów (cała zawartość rejestratora taśmowego) zajmowało 100 sekund.
[edytuj] Ładnek
System telewizyjny TIROSa 1 został zaprojektowany z myślą o sprawdzeniu możliwości wykonywania zdjęć pokrywy chmur z orbity. Głównymi częściami systemu były dwie kamery TV, rejestrator taśmowy i nadajniki radiowe. Jedna z kamer była szerokokątna (102°, f/1,5) a druga (12°, f/1,8) wąskokątna. Mogły pracować niezależnie lub w sposób sprzężony. Osie optyczny kamer były równoległe do osi obrotu statku leżącej w płaszczyźnie orbity. Kamery uruchamiały się automatycznie, gdy tylko Ziemia wchodziła w ich pole widzenia. Zdjęcia ze statku mogły być odbierane w czasie rzeczywistym, gdy był on w zasięgu stacji naziemnych, lub gromadzone w rejestratorze taśmowym (mieścił najwyżej 32 zdjęcia). Kamery posiadały obiektywy Vidicon 127 mm i miały rozdzielczość 500 linii po 500 pikseli każda. Zdjęcia wykonywane z nominalnej wysokości orbity (700 km) obejmowały:
- Kamera szerokokątna - obszar ok. 1200 x 1200 km, z rozdzielczością (w nadirze) 2,5 - 3 km
- Kamera wąskokątna - obszar 120 x 120 km z rozdzielczością (w nadirze) 300 - 800 m.
Kamera mogła wykonywać zdjęcia wyłącznie za dnia fotografując obszary położone między 55° szerokości geograficznej południowej a 55° szerokości geograficznej północnej.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- NOAA in Space - obszerna galeria zdjęć przesłanych przez satelity TIROS, w tym TIROS 1, oraz zdjęcia samych satelitów
[edytuj] Bibliografia
- Baza Danych o Obiektach Wyniesionych w Kosmos (pl)
- NSSDC Master Catalog (en)
- Wydział Meteorologii Uniwersytetu Stanowego Florydy (en)
- Space 40 (cz)
