Tlenek ołowiu(II)

Z Wikipedii

Tlenek ołowiu(II) (PbO, dawniej: tlenek ołowiawy, nazwa zwyczajowa: glejta) - nieorganiczny związek chemiczny, tlenek ołowiu na II stopniu utlenienia.

Związek ten posiada właściwości amfoteryczne. Jest szeroko stosowany jako surowiec barwiący, m.in. do szkła i produkcji farb, a także do wyrobu kitu oraz otrzymywania innych związków chemicznych ołowiu.

Glejtę otrzymuje się poprzez prażenie ołowiu z wolnym dostępem powietrza. Otrzymany produkt jest proszkiem koloru żółtego, lub żółtoczerwonego. Czysto żółty proszek, tzw. masykot, otrzymuje się utrzymując prażenie w niższych temperaturach. Można także go otrzymać poprzez prażenie ołowiu z azotanem(V) potasu według równania:

KNO₃ + Pb → KNO₂ + PbO

Glejta nie rozpuszcza się w wodzie, ale reaguje już z rozcieńczonymi kwasami. Gęstość glejty to ok. 9,2-9,4 g/cm³.

[edytuj] Zobacz też

• minia ołowiowa