Tlenoterapia

Z Wikipedii

^{[potrzebne źródło]}

Tlenoterapia - leczenie tlenem. Metoda terapeutyczna polegająca na wykorzystywaniu tlenu w leczeniu poprzez zwiększenie stężenia tlenu w powietrzu wdechowym lub podawanie do oddychania "czystego" tlenu.

Wszystkie komórki organizmu wymagają stałego dostarczania tlenu. Niektóre komórki, przede wszystkim neurony, są szczególnie wrażliwe na niedotlenienie. Przerwanie dostarczania tlenu do mózgu na ok. 5 minut prowadzi do nieodwracalnych zmian, a następnie do śmierci. Także przewlekła hipoksja, czyli stałe lub okresowe, powtarzające się epizody zmniejszenia stężenia parcjalnego tlenu we krwi mogą mieć istotne znaczenie patologiczne.

Z tego względu tlenoterapię wykorzystuje się w leczeniu chorób i stanów w których dochodzi do hipoksji (niedotlenienia) tkanek. Z reguły są to stany ostre gdzie natychmiastowe podanie tlenu ratuje życie lub jest istotnym składnikiem terapii. Klasycznymi wskazaniami do zastosowania tlenoterapii jest zatrucie tlenkiem węgla, asfiksja nagłe zatrzymanie krążenia czy obrzęk płuc. Tlenoterapię stanów ostrych prowadzi się zwykle na oddziałach szpitalnych, niekiedy w połączeniu z intubacją dróg oddechowych. W leczeniu schorzeń charakteryzujących się przewlekłą, postępującą hipoksją (niewydolność oddychania z różnych przyczyn) często stosuje się tlenoterapię domową.

Tlen podaje się przez: cewnik nosowy, okulary tlenowe, maskę twarzową, namiot tlenowy lub przy użyciu respiratora.

W określonych przypadkach stosuje się tlen pod zwiększonym ciśnieniem (tlenoterapia hiperbaryczna) przy użyciu komory hiperbarycznej.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z medycyną. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.