Topologiczna suma prosta
Z Wikipedii
Topologiczna suma prosta - w analizie funkcjonalnej, suma prosta podprzestrzeni przestrzeni unormowanej, których norma iloczynu kartezjańskiego jest równoważna z normą całej przestrzeni. Istnienie rozkładu przestrzeni unoromowanej na topologiczną sumę prostą znajduje zastosowanie w rachunku wariacyjnym - por. twierdzenie Lusternika (ekstrema warunkowe).
[edytuj] Definicja
Niech X będzie przestrzenią unormowaną oraz X1,X2 jej podprzestrzeniami takimi, że (suma prosta podprzestrzeni). Sumę tę nazywamy topologiczną sumą prostą jeśli norma iloczynu kartezjańskiego jest równoważna normie przestrzeni X.
[edytuj] Uwagi
W przestrzeni normę określa się w następujący sposób:
- , gdzie .
Norma tej przestrzeni jest często mocniejsza od normy przestrzeni X, jednak gdy są równoważne, mówimy wówczas o topologicznej sumie prostej podprzestrzeni X1 i X2.
Suma prosta (algebraiczna) podprzestrzeni X1,X2 jest topologiczna wtedy i tylko wtedy, gdy rzutownia
są ciągłe w sensie topologii przestrzeni X. Z powyższego widać, że gdy jest topologiczną sumą prostą, to podprzestrzenie X1,X2 są domknięte.
Dla każdej podprzestrzeni U przestrzeni liniowej V istnieje taka podprzestrzeń W, że V jest sumą prostą tych podprzestrzeni. Podprzestrzeń W nazywamy dopełnieniem algebraicznym podprzestrzeni U. Jeśli natomiast X1 jest domkniętą podprzestrzenią przestrzeni unormowanej X to na ogół, nie można dobrać do niej takiej podprzestrzeni X2 by obie stanowiły rozkład na topologiczna sumę prostą przestrzeni X. Twierdzenie o rzucie ortogonalnym gwarantuje natomiast, że jeśli X jest przestrzenią Hilberta, to dla każdej jej domkniętej podprzestrzeni X1 istnieje dopełnienie ortogonalne , takie że stanowi rozkład na topologiczną sumę prostą.
[edytuj] Bibliografia
- Krzysztof Maurin: Analiza - Część I - Elementy. Warszawa: PWN, 1976.