Transformata Laplace'a
Z Wikipedii
Jednostronną Transformatą Laplace'a funkcji nazywamy następującą funkcję :
często zapisywaną, zwłaszcza w środowisku inżynierskim, w następującej formie:
Niech X oznacza przestrzeń funkcji, dla których powyższa całka (zwana całką Laplace'a) jest zbieżna.
Funkcję nazywamy transformacją Laplace'a
Należy zwrócić uwagę na rozróżnienie pomiędzy pojęciem transformaty, a transformacji Laplace'a. Zgodnie z powyższą definicją transformacja Laplace'a jest przekształceniem zbioru funkcji, dla których całka Laplace'a jest zbieżna w zbiór funkcji zespolonych zmiennej zespolonej. Natomiast transformata Laplace'a jest jedynie obrazem pewnej funkcji f(t) przez transformację Laplace'a.
Matematykiem, który zdefiniował transformację Laplace'a i od którego nazwiska wzięła ona nazwę był Pierre Simon de Laplace.
Transformata Laplace'a posiada kilka własności, które czynią ją szczególnie użyteczną w analizie liniowych układów dynamicznych.
Spis treści |
[edytuj] Warunki zbieżności całki z transformatą Laplace'a
Istnieje zawsze funkcja, która majoryzuje czyli ogranicza wykładniczo funkcję f(t): istnieje takie M oraz d, że dla każdego t > 0 zachodzi zależność: |f(t)| < Medt
[edytuj] Własności
[edytuj] Liniowość
[edytuj] Transformata pochodnej
- gdzie f'(0 + ) oznacza granicę prawostronną funkcji f(t) w punkcie t =0
[edytuj] Pochodna transformaty
[edytuj] Transformata całki
[edytuj] Całka transformaty
[edytuj] Przesunięcie w dziedzinie transformaty
[edytuj] Transformata funkcji z przesunięciem
gdzie 1(t) oznacza skok jednostkowy---------.
[edytuj] Splot
Jest to tzw. Twierdzenie Borela o splocie.
[edytuj] Transformata funkcji okresowej o okresie p
[edytuj] Własności graniczne
[edytuj] Transformaty Laplace'a częściej spotykanych funkcji
gdzie γ – stała Eulera
[edytuj] Transformata odwrotna Laplace'a
Transformatą odwrotną funkcji nazywamy taką funkcję , której transformatą jest F(s):
- jeżeli