Trio fortepianowe

Z Wikipedii

Trio fortepianowe - utwór na dwa instrumenty (najczęściej są to skrzypce i wiolonczela) i fortepian; zespół o takim składzie.

Gatunek tria fortepianowego zyskał popularność w Europie środkowej w połowie XVIII w. Była to "damska muzyka salonowa", gdyż najczęściej partię fortepianową wykonywała dama, a towarzyszyli jej kawalerowie; taką sytuację widać na wielu ówczesnych ilustracjach - także na wydaniach triów fortepianowych Josepha Haydna. Również dedykacje na klasycznych triach fortepianowych nie pozostawiają wątpliwości, że komponowane były dla muzykalnych pań z lepszych sfer. Dopiero ostatnie tria fortepianowe Haydna, pisane dla zawodowej pianistki, stawiają przed wykonawczynią (wykonawcą) partii fortepianowej większe wymagania.

Charakter tria fortepianowego zmienił [[Ludwig van Beethoven]. Jego tria są rozbudowane, dramatyczne i wirtuozowskie - jak najpopularniejsze z nich, tzw. "Geistertrio" op. 70 nr 1. W XIX wieku trio fortepianowe utrzymało popularność. Kompozytorzy najczęściej wykonywanych dziś triów to: Franz Schubert,Felix Mendelssohn-Bartholdy, Robert Schumann, Johannes Brahms, Antonín Dvořák, Piotr Czajkowski, Bedrich Smetana. W XX wieku popularne do dziś tria skomponowali: Maurice Ravel i Dymitr Szostakowicz.

W dziejach polskiej muzyki gatunek ten uprawiało niewielu kompozytorów: Fryderyk Chopin, Artur Malawski, Andrzej Panufnik, Krzysztof Meyer.