Trojańczycy

Z Wikipedii

Obrazowe przedstawienie usytuowania planetoid trojańskich (obóz trojański i grecki) na orbicie Jowisza

Trojańczycy – dwie grupy planetoid krążących wokół Słońca po orbicie bardzo podobnej do orbity Jowisza. Są one skupione wokół punktów libracji (wierzchołków dwóch trójkątów równobocznych o podstawie będącej odcinkiem Słońce–Jowisz).

Pierwszą planetoidą trojańską była 588 Achilles, o średnicy blisko 71 km, odkryta przez niemieckiego astronoma Maxa Wolfa w 1906 roku. Największe spośród kilkuset obiektów nazwano imionami bohaterów wojny trojańskiej, opisanej w "Iliadzie" Homera. Planetoidy poruszające się w punkcie libracji L₄ należą do "obozu greckiego" wyprzedzając Jowisza w jego ruchu orbitalnym o 60°, a te należące do "obozu trojańskiego" podążają o 60° za planetą w punkcie L₅. W nazewnictwie trojańczyków istnieją drobne nieścisłości, ponieważ 624 Hektor znajduje się w "obozie greckim", a 617 Patroclus - w "trojańskim".

Największą spośród planetoid trojańskich jest 624 Hektor, o rozmiarach 370×200 km. Posiada on niewielki księżyc.

[edytuj] Późniejsze odkrycia

W latach osiemdziesiątych XX wieku odkryte zostały pierwsze księżyce trojańskie, dzielące orbitę z większymi satelitami, w układzie księżyców Saturna.

W latach dziewięćdziesiątych i na początku wieku XXI okazało się, że planetoidy trojańskie znajdują się także na orbitach innych planet. Obecnie (czerwiec 2008 r.) znanych jest 4 trojańczyków Marsa i 6 trojańczyków Neptuna. Nie ulega wątpliwości, że w miarę dalszych obserwacji liczba ta będzie rosnąć.

[edytuj] Zobacz też:

• Lista planetoid trojańskich Jowisza - obóz grecki
• Lista planetoid trojańskich Jowisza - obóz trojański
• Planetoidy trojańskie Marsa
• Planetoidy trojańskie Neptuna
• Księżyc trojański
• Planeta trojańska (hipotetyczna)
• Podstawowe zagadnienia z zakresu astronomii,

To jest tylko zalążek artykułu związanego z astronomią. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.