Ułus ojmiakoński
Z Wikipedii
Ułus ojmiakoński ros. Оймяконский улус jakuc. Өймөкөөн улууhа |
|
Wchodzi w skład: | |
Państwo | Rosja |
Okręg Federalny | Dalekowschodni |
Podmiot Federacji Rosyjskiej | Republika Jakucji |
ośrodek administracyjny | Ust-Niera |
Powierzchnia | 32.200 km² |
Liczba ludności | 29.500 |
Położenie ułusu na mapie Jakucji |
Ułus ojmiakoński (ros. Оймяконский улус, jakuc. Өймөкөөн улууhа) - ułus (jednostka podziału administracyjnego w rosyjskiej Jakucji, odpowiadająca rejonowi w innych częściach Rosji) we wschodniej części położonej na Syberii autonomicznej rosyjskiej republiki Jakucji.
Ułus ma powierzchnię ok. 32,2 tys. km²; na jego obszarze żyje ok. 29,5 tys. osób, zamieszkujących w 41 osadach.
Ośrodkiem administracyjnym ułusu jest osiedle typu miejskiego Ust-Niera. Nazwa ułusu pochodzi od położonej na jego obszarze miejscowości Ojmiakon, która jest znana jako najzimniejszy punkt północnej półkuli - 26 stycznia 1926 r. zanotowano tu temperaturę -71,2°C.
Na terenie ułusu istnieje rozwinięte górnictwo, zwłaszcza złota.
[edytuj] Zobacz też:
miasta wydzielone: Jakuck | Neriungri
Ułusy: Abyski | Ałdański | Ałłaichowski | Amgiński | Narodowy (dołgańsko-ewenkijski) anabarski | Bułuński | Changałaski | Czurapczyński | Eweno-Bytantajski | Gorny | Kobiajski | Leński | Miegino-Kandałaski | Mirniński | Momski | Namski | Niurbiński | Niżniekołymski | Ojmiakoński | Oleniocki | Olokmiński | Sriedniekołymski | Suntarski | Tattiński | Tomporski | Ust-Ałdański | Ust-Jański | Ust-Majski | Wierchniekołymski | Wierchniewilujski | Wierchojański | Wilujski | Żygański | Wyspy Nowosyberyjskie