U-505

Z Wikipedii

U-505
Historia
Położenie stępki	12 czerwca 1940
Wodowanie	25 maja 1941
Oddanie do służby	26 sierpnia 1941
Status okrętu	okręt muzeum
Stocznia	Deutsche Werft AG
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	na powierzchni 1120 t w zanurzeniu 1230 t
Długość	76,7 m
Szerokość	6,7 m
Napęd	na powierzchni:dwa silniki wysokoprężne o mocy 2200 KM w zanurzeniu dwa silniki elektryczne o mocy 500 KM
Prędkość	na powierzchni 18 w. w zanurzeniu 7 w.
Zasięg	na powierzchni 8850 Mm (10 w.) w zanurzeniu 80 Mm (4 w.)
Załoga	44
Uzbrojenie	6 wyrzutni torped działo 105 mm 2 działa 37 mmmm

U-505 - niemiecki okręt podwodny typu IX C z okresu II wojny światowej. Okręt zasłynął tym że został zdobyty w 1944 na pełnym morzu przez okręty US Navy.

[edytuj] Historia

Stępkę pod budowę "U-505" położono w hamburskiej stoczni Deutsche Werft AG 12 czerwca 1940. Wodowanie nastąpiło 25 maja 1941, wejście do służby 26 sierpnia 1941. 10 listopada 1942 okręt został zaatakowany przez samolot Lockheed Hudson. W wyniku eksplozji bomby okręt doznał ciężkich uszkodzeń i był zmuszony udać się do portu Lorient na naprawy.

24 października 1943 gdy okręt był atakowany bombami głębinowymi jego dowódca Peter Zschech popełnił samobójstwo. Był to jedyny taki przypadek podczas wojny.

Na początku czerwca 1944 Amerykanie dzięki Enigmie przechwycili niemiecki komunikat stwierdzający że u wybrzeży Cabo Verde znajduje się na patrolu niemiecki okręt podwodny. Zespół okrętów składający się z lotniskowca eskortowego USS "Guadalcanal" i pięciu niszczycieli eskortowych został skierowany w ten rejon w celu zdobycia lub zatopienia niemieckiego okrętu. 4 czerwca 1944 okręty zespołu wykryły i zaatakowały niemiecką jednostkę przy użyciu bomb głębinowych. Uszkodzona jednostka wynurzyła się na powierzchnię i została ostrzelana z działek przeciwlotniczych. Niemieccy marynarze w pośpiechu opuścili swój okręt zostawiając nietknięte księgi szyfrów i inne dokumenty. Nie zdążyli także odpalić ładunków wybuchowych. Zdobyty okręt był pierwszą od 1815 nieprzyjacielską jednostką opanowaną przez US Navy na pełnym morzu. Po zdobyciu okręt przeholowano 2740 km do portu na Bermudach gdzie jego pobyt objęty był ścisłą tajemnica do końca wojny. W celu utrzymania całej operacji w tajemnicy niemieccy marynarze zostali odseparowani od innych jeńców wojennych a ich rodziny poinformowano że wszyscy zginęli w zatopionym okręcie. Dodatkowo aby utrzymać tajemnicę "U-505" został czasowo przemianowany na USS "Nemo".

Dysponując księgą kodów znalezioną na pokładzie "U-505" alianci byli w stanie dokładnie odczytywać komunikaty Krigsmarine i dzięki tym informacjom z większą precyzją określać położenie niemieckich okrętów podwodnych.

Oprócz szyfrów "U-505" stał się cennym źródłem informacji na temat najnowszych stosowanych przez Niemców rozwiązań konstrukcyjnych. Na jego pokładzie znajdowały się najnowsze torpedy z napędem elektrycznym, a także torpedy akustyczne.

Po wojnie planowano wykorzystać "U-505" jako okręt cel. Przez zatopieniem okręt uratowali pracownicy Muzeum Nauki i Techniki w Chicago którzy wyrazili gotowość przejęcia okrętu i wykorzystania go w roli eksponatu muzealnego. We wrześniu 1954 okręt został przekazany przez rząd Stanów Zjednoczonych muzeum w Chicago. Od tego czasu okręt prezentowany jest jako stała ekspozycja i forma upamiętnienia wszystkich ofiar bitwy o Atlantyk.

[edytuj] Bibliografia

• Wojciech Holicki, U-505 niezwykły pomnik, NTW nr 6/1996, ISSN 1230-1655

[edytuj] Linki zewnętrzne

• (en) służba U-505
• (en) www.ubootwaffe.net