Układ odpornościowy człowieka
Z Wikipedii
Zasugerowano, aby ten artykuł zintegrować z artykułem Układ odpornościowy. (dyskusja) |
Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość. |
Narządami układu odpornościowego, w których znajdują się i „pracują” komórki są: grasica (znika z organizmu do 10 roku życia), szpik kostny, śledziona, węzły chłonne, migdałki, kępki Peyera i wyrostek robaczkowy w przewodzie pokarmowym.
Jedną z wielu cech układu immunologicznego jest zdolność do gromadzenia i przechowywania informacji. Informacje są następnie odtwarzane i w razie potrzeby wykorzystywane do chronienia przed szkodliwymi czynnikami atakującymi organizm, do których można zaliczyć: wirusy, grzyby, bakterie, pierwiastki i inne czynniki.
Organizm noworodka ma wykształcony jedynie zaczątek układu odpornościowego, zwany odpornością wrodzoną (nieswoistą). Wraz ze wzrostem i rozwojem organizmu zmienia się także jakość odporności organizmu. Z początkowej odporności wrodzonej układ rozrasta się tworząc tzw. odporność nabytą (swoistą). Ostatnim okresem rozbudowy odporności organizmu jest okres dojrzewania w pełni funkcjonującego układu immunologicznego.
Odporność wrodzona charakteryzuje się brakiem samoczynnie wytwarzanych przeciwciał. Wszystkie pierwiastki i komórki odpornościowe dostarczane są wraz z mlekiem matki. Okres odporności nabytej to czas swoistego „treningu” przyszłego układu odpornościowego. W czasie tym odporność wrodzona przechodzi wiele przemian.
Układ immunologiczny jest w pełni rozbudowanym systemem broniącym organizm przed szkodliwymi wirusami i drobnoustrojami.
Wyróżnia się następujące komórki układu odpornościowego: monocyty, makrofagi, limfocyty T (indukcyjne, wspomagające, supresyjne, cytotoksyczne), limfocyty B, komórki naturalnie cytotoksyczne - NK.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia