Ulica Kazimierza Pułaskiego we Wrocławiu
Z Wikipedii
| Wrocław | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ulica generała Kazimierza Pułaskiego | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Krzyki | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Długość: | 1050 m | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| przebieg | |||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||
Ulica generała Kazimierza Pułaskiego – ulica na Przedmieściu Oławskim we Wrocławiu, łącząca ulicę Traugutta z Przedmieściem Strzelińskim, stanowiąca jedną z ważniejszych arterii komunikacyjnych centrum Wrocławia w kierunku północ-południe.
[edytuj] Przebieg
Ulica rozpoczyna swój bieg na skrzyżowaniu z ulicą ul. Traugutta i prowadzi dalej w linii prostej na południe, nieznacznie załamując się na skrzyżowaniach z ulicami Komuny Paryskiej i Kościuszki. Ulica Pułaskiego jest fragmentem drogi międzynarodowej E67 i drogi krajowej nr 8. Numeracja domów rośnie w kierunku południowym, numery parzyste znajdują sie po stronie wschodniej a nieparzyste po zachodniej.
[edytuj] Historia
Pierwsze wzmianki o ulicy, jako drodze łączącej Przedmieście Oławskie zwane wówczas Przedmieściem przy św. Maurycym ze szlakami komunikacyjnymi prowadzącymi na południe, pochodzą roku 1370, ulica nazywana była wtedy platea patibuli co po łacinie oznaczało "ulica Szubieniczna", gdyż na końcu ulicy w pobliżu skrzyżowania z platea gallica czyli obecną ulicą Traugutta stała jedna z czterech udokumentowanych historycznie we Wrocławiu szubienic. Inne źródło – księga ławnicza parafii św. Maurycego z grudnia roku 1697 nazywa ulicę Galgengasse co w języku niemieckim również znaczy to samo. W pobliżu skrzyżowania z ulicą Traugutta w roku 1712 rozpoczęto budowę istniejącego do dziś szpitala bonifratrów, poza szpitalem na Galgengasse nie było prawdopodobnie żadnych innych budynków tylko pola uprawne i ogrody. Ulica stanowiła także do roku 1810, do czasu sekularyzacji dóbr kościelnych, granicę pomiędzy jurydykami kapituły katedralnej – na zachód od ulicy a jurydykami biskupa wrocławskiego – na wschód. W roku 1840 w wyniku budowy linii kolejowej Wrocław – Oława ulica została odcięta od Przedmieścia Strzelińskiego. Po usunięciu szubienicy dnia 8 lipca 1842 r. nazwa ulicy uległa zmianie na Brüderstraße (a zatem ulica Bracka) na cześć zakonu bonifratrów. Proces zabudowywania ulicy trwał od lat 40. XIX w. do początku XX w. Najpierw zaczęto stawiać magazyny obsługujące transport kolejowy po stronie wschodniej, a od lat 80. XIX w. budowano po stronie zachodniej sześciokondygnacyjne kamienice czynszowe. Umowa między magistratem a zarządem Kolei Górnośląskiej z roku 1867, mówiąca o poprowadzeniu torów nad jezdnią, umożliwiła przywrócenie ruchu w kierunku południowym i tym samym ponownie dzisiejsza ulica Pułaskiego stała się szlakiem komunikacyjnym łączącym Wrocław z południowymi przedmieściami. Realizacja umowy nastąpiła ostatecznie z chwilą oddania do użytku wiaduktu nad ulicą – w roku 1870. W czasie oblężenia Wrocławia w lutym 1945 r. część kamienic uległa poważnemu uszkodzeniu, w wyniku czego zostały one w latach powojennych rozebrane. Ulica swą polską nazwę otrzymała na cześć polskiego bohatera wojny wyzwoleńczej Stanów Zjednoczonych, Kazimierza Pułaskiego.
W czasie powodzi w roku 1997 ulica Pułaskiego została zalana, co spowodowało dalsze pogorszenie stanu technicznego nie remontowanych od lat kamienic czynszowych. W roku 1998 zapadła decyzja o wyburzeniu kamienic zachodniej strony ulicy na odcinku od skrzyżowania z ulicą Traugutta do ulicy Kościuszki. W najbliższej przyszłości planowane są dalsze wyburzenia. W ramach budowy Śródmiejskiej Trasy Południowej umożliwi to poszerzenie szerokości ulicy do dwóch dwupasmowych jezdni z wydzielonym torowiskiem tramwajowym i budowę ośmiobocznego skrzyżowania z ulicą Kościuszki i dostosuje tym samym ulicę do potrzeb komunikacyjnych Wrocławia, gdyż w chwili obecnej jest ona jedną z najbardziej obciążonych transportem samochodowym ulic we Wrocławiu.
[edytuj] Ważniejsze obiekty
- Szpital O.O. Bonifratrów – obecnie Akademicki Szpital Kliniczny, nominalnie znajduje sie przy ulicy Traugutta 55/57
- Nr 46 Stacja Transformatorowa – przykład architektury modernistycznej okresu międzywojennego
- Nr 48/52 magazyny Przedsiębiorstwa Spedycji Międzynarodowej
