USS Dogfish (SS-350)

Z Wikipedii

USS Dogfish (SS-350)
Historia
Położenie stępki	22 czerwca 1944[1]
Wodowanie	27 października 1945 [1]
Oddanie do służby	USA: 29 kwietnia 1946 [1] Brazylia:28 lipca 1972
Wycofanie ze służby	USA: 28 lipca 1972 [1]
Status okrętu	sprzedany Brazylii, 28 lipca 1972 [1] złomowany w 1983
Stocznia	Electric Boat Company, Groton [1]
Następna nazwa	Brazylia: "Guanabara" (S-10)
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	patrz tabela

USS Dogfish (SS-350) - amerykański okręt podwodny typu Balao, jedyny okręt United States Navy noszący taką nazwę (od gatunku niewielkiego, pospolitego rekina).

Stępkę okrętu położono 22 czerwca 1944 w stoczni Electric Boat Company w Groton. Został zwodowany 27 października 1945, matką chrzestną była pani A. M. Morgan. Wszedł do służby 29 kwietnia 1946 z komandorem porucznikiem T. S. Baskettem jako dowódcą.

"Dogfish" wypłynął z New London, by pełnić zadania lokalne, a następnie w rejs na Morze Karaibskie i Bermudy w celu przeprowadzenia ćwiczeń. Przeszedł przegląd i znaczącą modernizację w stoczni Philadelphia Naval Shipyard od sierpnia 1947 do kwietnia 1948. Następnie służył zarówno w projektach eksperymentalnych, jak i w normalnej służbie operacyjnej. Od 31 października do 19 listopada 1948 wziął udział w zorganizowanych na dużą skalę ćwiczeniach floty, odbywających się na obszarze od Florydy do Cieśniny Davisa pomiędzy Labradorem i Grenlandią.

Pomiędzy 4 lutego a 3 kwietnia 1949 okręt odbył rejs do Szkocji, Anglii i Francji, a także odbył ćwiczenia konwojowe w pobliżu Przylądka Hatteras w lutym i marcu 1952. Przez następne trzy lata operował u wschodniego wybrzeża USA i na Morzu Karaibskim.

"Dogfish" wypłynął z New London 1 marca 1955 na pierwszą turę służby w ramach amerykańskiej 6 Floty na Morzu Śródziemnym. Z rejsu tego wrócił do portu macierzystego 6 czerwca. Przebywał w Halifaksie pomiędzy 4 a 14 czerwca 1956 podczas operacji "New Broom", przeprowadzanej przez siły NATO. 8 listopada, gdy przeprowadzał ćwiczenia w pobliżu New London, zatrzymał się w pobliżu trawlera "Agda" i pomagał gasić pożar, który wybuchł na pokładzie statku. Pomiędzy 31 stycznia i 12 kwietnia odbył rejs do Zatoki Faslane w Szkocji, gdzie testował nowo zainstalowany sprzęt. Od 23 maja do 8 sierpnia 1959 służył na Morzu Śródziemnym. W październiku i listopadzie wziął udział w ćwiczeniach ZOP przeprowadzanych przez NATO. Po gruntownym przeglądzie wznowił operacje w pobliżu New London, gdzie służył w latach 60. XX wieku.

"Dogfish" został skreślony z rejestru floty i sprzedany Brazylii 28 lipca 1972. Służył w Brazylijskiej Marynarce Wojennej jako "Guanabara" (S-10) do momentu wycofania w 1983.

[edytuj] Dane techniczne

Dane techniczne USS "Dogfish" (SS-350) przed i po modernizacji
	Po zbudowaniu[2]	Po modernizacji GUPPY II[3]
Wyporność (wynurzony)	1 526 (long) ton (1 550 t)[2]	1 870 ton (1 900 t)
Wyporność (zanurzony)	2 424 (long) ton (2 460 t)	2 440 ton (2 480 t)
Długość	95 metrów	93,6 m [4]
Szerokość	8,3 metra	7,4 m[4]
Zanurzenie	5,1 metra	5,2 m[4]
Napęd	4 silniki dieslowskie V16 typu General Motors Model 16-278A napędzające generatory elektryczne 2 akumulatory 126-komórkowe typu Sargo 4 szybkoobrotowe silniki elektryczne General Electric wraz z przekładniami redukcyjnymi dwie śruby 5 400 shp (4,0 MW) wynurzony 2 740 shp (2,0 MW) zanurzony	chrapy akumulatory ulepszone do typu GUPPY, pojemność zwiększona do 504 komórek (1 × 184 , 1 × 68 i 2 × 126 ) 2 wolnoobrotowe silniki elektryczne o napędzie bezpośrednim
Prędkość (wynurzony)	20,25 węzła wynurzony[5]	18,0 węzłów(33,3 km/h) maksymalna 13,5 węzłów (25,0 km/h) podróżna
Prędkość (zanurzony)	8,75 węzła zanurzony[5]	16,0 węzłów(29,6 km/h) na ½ godziny 9,0 węzłów (16,7 km/h) na chrapach 3,5 węzła (6,5 km/h) podróżna
Zasięg	11 000 mil przy prędkości 10 węzłów[5]	15 000 mil (28 000 km) przy prędkości 11 węzłów (20 km/h) [4]
Długotrwałość rejsu	48 godzin przy prędkości 2 węzłów 75 dni na patrolu	48 godzin przy prędkości 4 węzłów (7,4 km/h) zanurzony [4]
Załoga	10 oficerów 70-71 marynarzy[5]	9–10 oficerów 5 podoficerów 70 marynarzy[4]
Sensory	?	sonar aktywny WFA sonar pasywny JT system kierowania ogniem torpedowym Mk 106[4]
Uzbrojenie torpedowe	10 wyrzutni torpedowych 533 mm (sześć przednich, cztery tylne) 24 torpedy	10 wyrzutni torpedowych 533 mm  (sześć przednich, cztery tylne)[4]
Uzbrojenie artyleryjskie	1 × 127 mm /25 kalibrów 4 karabiny maszynowe	brak

[edytuj] Przypisy

1. ↑ ^{1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5} Norman Friedman: U.S. Submarines Through 1945: An Illustrated Design History. Annapolis: United States Naval Institute, ss. 285-304. 1-55750-263-3. 
2. ↑ ^{2,0 2,1} K. Jack Bauer: Register of Ships of the U.S. Navy, 1775-1990: Major Combatants. Roberts, Stephen S.. Westport, Connecticut: Greenwood Press, ss. 275-280. ISBN 0-313-26202-0. 
3. ↑ Norman Friedman: U.S. Submarines Since 1945: An Illustrated Design History. Annapolis: United States Naval Institute, ss. 11-43. 1-55750-260-9. 
4. ↑ ^{4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7} U.S. Submarines Since 1945 s. 242
5. ↑ ^{5,0 5,1 5,2 5,3} U.S. Submarines Through 1945 pp. 305-311

[edytuj] Bibliografia

Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships.