USS Florida (BB-30)

Z Wikipedii

Historia
USS Florida (BB-30)

Położenie stępki	8 marca 1909
Wodowanie	12 maja 1910
Oddanie do służby	15 września 1911
Wycofanie ze służby	16 lutego 1931
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	21 825 t
Długość	159 m
Szerokość	26,9 m
Zanurzenie	8,6 m
Prędkość	21 węzłów
Załoga	1 001 oficerów i marynarzy
Uzbrojenie	10 × 305 mm, 16 × 127 mm^[1], 2 × 533 mm podwodne wyrzutnie torpedowe
Galeria w Wikimedia Commons

USS Florida (BB-30) – amerykański pancernik typu Florida, piąty okręt US Navy noszący nazwę pochodzącą od stanu Floryda.

Okręt zwodowano 12 maja 1910 w New York Navy Yard, matką chrzestną była córka byłego gubernatora Florydy. Wszedł do służby 15 września 1911, pierwszym dowódcą został komandor H. S. Knapp.

Po długotrwałym szkoleniu na Karaibach i wodach przybrzeżnych stanu Maine, 29 marca 1912 pancernik dotarł do Hampton Roads, by dołączyć do Floty Atlantyku jako okręt flagowy 1 Dywizjonu. Uczestnictwo w manewrach, szkoleniach floty i ćwiczeniach artyleryjskich oraz szkoleniach podchorążych (midshipmenów) powodowało, że "Florida" odwiedził wiele amerykańskich i karaibskich portów. Na początku 1914 coraz większe tarcia pomiędzy USA i Meksykiem spowodowały w końcu, że 16 lutego 1914 "Florida" zawinął do Vera Cruz i pozostawał tam podczas okupacji miasta. Jeden z członków załogi, Harry Beasley, otrzymał Medal Honoru^[2]. Pancernik odpłynął do Nowego Jorku w lipcu i podjął zwykłe działania w ramach Floty. W październiku został przeniesiony do 2 Dywizjonu.

Po wejściu USA do I wojny światowej "Florida" odbył ćwiczenia na zatoce Chesapeake i udał się z 9 Dywizjonem Pancerników na wody europejskie, by dołączyć do brytyjskiej Grand Fleet w Scapa Flow. Spotkanie nastąpiło 7 grudnia 1917. Pancernik brał udział w manewrach i rejsach Grand Fleet oraz wypełniał obowiązki eskorty konwoju, wchodząc w skład 6 Eskadry Bojowej. W tej formacji doczekał do końca wojny. 20 listopada 1918 razem z Grand Fleet spotkał się z Hochseeflotte, by odeskortować poddające się okręty niemieckie do brytyjskich portów.

12 i 13 grudnia 1918 brał udział w eskortowaniu statku "George Washington", na pokładzie którego do Europy na konferencję w Wersalu płynął prezydent Woodrow Wilson. Później okręt brał udział w wielkim zwycięskim przeglądzie Floty (ang. Victory Naval Review) na North River w Nowym Jorku pod koniec grudnia. 4 stycznia 1919 wrócił do Norfolk, by podjąć służbę pokojową. W maju popłynął na Azory i zbierał informacje pogodowe potrzebne do pierwszego przelotu wodnosamolotów marynarki amerykańskiej nad Atlantykiem, jakiego w tym miesiącu dokonali piloci Marynarki.

Na służbę okrętu w kolejnych latach, poza zwyczajnymi czynnościami, składały się m. in. obchody 300-lecia lądowania pielgrzymów w Provincetown, podroż do portów południowoamerykańskich i karaibskich z sekretarzem stanu R. Lansingiem, obowiązki okrętu flagowego dowódcy Control Force, operacje amfibijne z marines na Karaibach i rejsy szkoleniowe z podchorążymi.

Od 1 kwietnia 1925 do 1 listopada 1926 w Boston Navy Yard "Florida" był modernizowany. Pogrubiono pancerz pokładu, zastosowano bąble przeciwtorpedowe, zmieniono także układ artylerii średniego kalibru. Kotły opalane węglem zmieniono na kotły White-Forster opalane ropą. Dwa kominy połączono w jeden. Tylny maszt kratownicowy zmieniono na niższy maszt palowy i przeniesiono pomiędzy III i IV wieżę artylerii głównej. Cztery z szesnastu dział kal. 127 mm zamontowanych na sponsonach kadłuba zdjęto. Usunięto także 2 podwodne wyrzutnie torpedowe kal. 533 mm. Okręt służył jeszcze przez kilka lat, ale został usunięty ze służby zgodnie z ustaleniami londyńskiego traktatu morskiego z 1930.

16 lutego 1931 w Philadelphia Naval Yard pancernik został wycofany ze służby. Skreślono go z listy okrętów 6 kwietnia 1932 i złomowano w Filadelfii. Złomowanie ukończono 39 września 1932.

Srebrna zastawa z okrętu jest obecnie wystawiana na stałej ekspozycji w State Dining Room w rezydencji gubernatora Florydy. Dzwon okrętowy jest na wystawie w Ben Hill Griffin Stadium, na University of Florida.