USS Mackerel (SS-204)

Z Wikipedii

USS Mackerel (SS-204)
Historia
Położenie stępki	6 października 1939[1]
Wodowanie	28 września 1940[1]
Oddanie do służby	31 marca 1941[1]
Wycofanie ze służby	9 listopada 1945[1]
Status okrętu	sprzedany na złom 24 kwietnia 1947[1]
Stocznia	Electric Boat Company, Groton (Connecticut)[1]
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	na powierzchni: 825 (long) ton (838  t)[2] w zanurzeniu: 1190 ton (1209 t)[2]
Długość	74,1 m[2]
Szerokość	6,73 m[2]
Zanurzenie	4.0 m[2] 76 m[2]
Napęd	2 × silniki dieslowskie Electric Boat [3] 2 × 60-komórkowe akumulatory Sargo [2] 2 silniki elektryczne Electro Dynamic [3] 2 śruby[3] na powierzchni:1250 kW [3] w zanurzeniu:1100 kW [3]
Prędkość	16 węzłów na powierzchni[3] 11 węzłów pod wodą[3]
Zasięg	6500 mil przy prędkości 10 węzłów[2]
Załoga	4 oficerów, 33 podoficerów i marynarzy[2]
Uzbrojenie	6 × wyrzutnie torped kal. 533 mm  (4 dziobowe, 2 rufowe)  12 torped[2] 1 działo kal. 76 mm/ 50 [2]

USS Mackerel (SS-204) – amerykański okręt podwodny. Jednostka główna okrętów typu Mackerel. Pierwsza jednostka United States Navy nosząca nazwę pochodzącą od makreli.

Stępkę jednostki położono 6 października 1939 w stoczni Electric Boat Company w Groton. Została zwodowana 28 września 1940, matką chrzestną była pani William. R. Furlong. Okręt wszedł do służby 31 marca 1941, pierwszym dowódca został Lieutenant John F. Davidson.

W czasie II wojny światowej "Mackerel" był przydzielony do 1 Eskadry Okrętów Podwodnych (ang. Submarine Squadron 1) w New London. Uczestniczył w szkoleniach i projektach ulepszających amerykańskie okręty podwodne. Zaprojektowany jako jednostka doświadczalna zapewniał wsparcie Laboratorium Dźwięków Podwodnych (ang. Underwater Sound Laboratory) i szkolił marynarzy i oficerów w ramach Submarine and the Prospective Commanding Officers Schools w New London. Dodatkowo szkolił alianckie jednostki nawodne i samoloty w prowadzeniu wojny przeciwpodwodnej.

Większość czasu spędzał w okolicach New London. Pływał na północ do rejonu Casco Bay i na południe do zatoki Chesapeake prowadząc ćwiczenia. W rejonie New London-Narragansett Bay często pracował z TG 28.4, wydziałem rozwoju przeciwpodwodnego oraz Underwater Sound Laboratory pomagając (techniczne i taktycznie) w rozwoju wiedzy o okrętach podwodnych.

W czasie wojny "Mackerel" miał tylko jeden kontakt z wrogiem. Po opuszczeniu New London 12 kwietnia 1942 przeszedł na powierzchni do Norfolk by przeprowadzić ćwiczenia ZOP z samolotami Armii i Marynarki. Nocą 14 kwietnia wachtowi zauważyli dwa ślady torped kierujące się w stronę okrętu. Po wykonaniu alarmowego zakrętu okręt wystrzelił dwie torpedy w kierunku wynurzonego wroga. Rankiem inny, lub ten sam, okręt podwodny został wykryty, ale okręt amerykański znajdował się poza zasięgiem skutecznego ognia.

Pod koniec wojny "Mackerel" otrzymał rozkaz przejścia do Bostonu. Tam został wycofany ze służby 9 listopada 1945 i skreślony z listy okrętów floty 28 listopada 1945. 24 kwietnia 1947 został sprzedany na złom firmie North American Smelting Company z Filadelfii.

Przypisy

[edytuj] Bibliografia

• Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships. Treści te są umieszczone i.htm tutaj i tutaj.